نرجس وکیلی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرح واره درمانی مبتنی بر مدل ذهنیت مدار بر اسناد خصمانه و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی در نوجوانان دختر درگیر بحران هویت بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان دختر شهر قم در سال 1402 بود که از این جامعه تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگذاری شدند. همه آنها قبل از اجرای مداخله پرسشنامه بحران هویت (ICQ، احمدی، 1387)، اسنادخصمانه (HDS، آرنتز و همکاران، 2003) و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی (IUS، فریستون، 1994) را تکمیل کردند. پس از آن گروه آزمایش مداخله طرح واره درمانی مبتنی بر مدل ذهنیت مدار در 20 جلسه 90 دقیقه و هفته ای دوبار دریافت کردند. داده های پژوهش، به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در متغیرهای اسناد خصمانه و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی بین دو گروه در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p) و طرح واره درمانی مبتنی بر مدل ذهنیت مدار در کاهش اسناد خصمانه و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی موثر بوده است (05/0>P). بر این اساس می توان گفت استفاده از طرح واره درمانی مبتنی بر مدل ذهنیت مدار می تواند در کاهش اسناد خصمانه و تحمل ناپذیری بلاتکلیفی موثر باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر روش اجتماع پژوهشی بر نظم جویی شناختی هیجانی دانش آموزان ابتدایی انجام شد.جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی سال ششم از شهرستان رزندیه بود که نمونه ای با روش خوشه ای تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه نظم جویی شناخنی هیجانی گارنفسکی ، کرایج و اسپینهاون ( 2001 )، توسط دانش آموزان هر دو گروه تکمیل شد، سپس به طور تصادفی یک کلاس در گروه گواه و کلاس دیگر در گروه آزمایش قرار گرفت. در این پژوهش گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه ای در معرض برنامه آموزشی به روش اجتماع پژوهشی قرار گرفت و در نهایت پس آزمون اجراشد. داده های بدست آمده از نمره گذاری پرسشنامه ها با روش آماری تحلیل کواریانس ( Ancova ) و تحلیل کوواریانس چند متغیره( Mancova ) مورد تحلیل قرار گرفت. بر اساس یافته های پژوهش ، مداخله آموزشی بر نظم جویی شناختی هیجانی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد. به طوری که مؤلفه های ملامت خویش، پذیرش، نشخوارگری، تمرکزمجدد مثبت، تمرکز بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد، دیدگاه گیری، فاجعه سازی و ملامت دیگران در گروه آزمایشی افزایش معناداری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که روش اجتماع پژوهی، راهبردهای مثبت نظم جویی شناختی هیجانی را افزایش و راهبردهای منفی این متغیر را کاهش می دهد .