فاطمه ازادی ده بیدی

تحول مثبت نوجوانی، رویکردی جامع و یکپارچه است که بر نقاط قوت و فرایندهای انطباقی تاکید می کند. این رویکرد، مسیر نوجوانان را در جهت رسیدن به احساس شایستگی و کارآمدی در ابعاد مختلف جسمانی، اجتماعی، هیجانی، شناختی و اخلاقی هموارتر می کند و هدف آن ایجاد رفتارهای مثبت در نوجوانان است. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جو اخلاقی مدرسه و رفتارهای آسیب زای تحصیلی با واسطه گری تحول مثبت نوجوانی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان شهر شیراز بود .به این منظور 671 دانش آموز دوره متوسطه اول و دوم شهر شیراز (293 پسر و 378 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های جو اخلاقی مدرسه (شولت و همکاران، 2002) ، تحول مثبت نوجوانی (گلدوف و همکاران، 2014) و رفتارهای آسیب زای تحصیلی(کشکولی، 1395) را تکمیل نمودند. داده ها در قالب مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) تحلیل شدند. با توجه به یافته ها، جو اخلاقی مدرسه و تحول مثبت نوجوانی اثر مستقیم و منفی بر رفتارهای آسیب زای تحصیلی داشتند. همچنین جو اخلاقی مدرسه اثر مستقیم و مثبت بر تحول مثبت نوجوانی داشت. نتایج آزمون بوت استراپ نیز حاکی از آن بود که تحول مثبت نوجوانی، نقش واسطه-ای در رابطه جو اخلاقی مدرسه با رفتارهای آسیب زای تحصیلی دارد. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت برای کاهش رفتارهای آسیب زای تحصیلی باید به جو اخلاقی مدرسه و نیز ارتقای مؤلفه های تحول مثبت نوجوانی توجه شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش سبک های یادگیری و خود تنظیمی تحصیلی در پیش بینی سازگاری تحصیلی در میان دانشجویان بود. مشارکت کنندگان در پژوهش250 دانشجوی داده های بوسیله مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از بین چهار سبک یادگیری تنها سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی پیش بینی کننده مثبت سازگاری تحصیلی است. همچنین خودتنظیمی تحصیلی پیش بینی کننده مثبت سازگاری تحصیلی می باشد. با توجه به ضرایب پیش بین این متغیر در سازگاری تحصیلی پیشنهاد می شود آموزش خود تنظیمی تحصیلی یکی از محورهای برگزاری کارگاه های آموزشی توسط مرکز مشاوره دانشگاهی در هنگام ورود دانشجویان به دانشگاه قرار گیرد.