فاطمه شاه امیریان

با توجه به نقش روانی در تکلم، مطالعه ی کیفی حاضر با استفاده از مصاحبه ی باز به بررسی نقش انگیزه و انواع نیروهای انگیزشی در بهبود روانی در تکلم به زبان انگلیسی پرداخته است. بدین منظور 17 نفر (7زن و 10مرد) از افرادی که زبان انگلیسی را بسیار روان صحبت می کردند و این روانی در تکلم را در محیطی خارج از کشورهای انگلیسی زبان مانند ایران بدست آورده بودند، به صورت هدف مند برای مصاحبه برگزیده شدند. شرکت کنندگان شامل 11 زبان آموز از دانشگاه شیراز و دانشگاه آزاد اسلامی شیراز و 6 نفر از مدرسان موسسات زبان انگلیسی در شیراز بودند. پس از ضبط صوتی مصاحبه ها و پیاده نمودن آنها، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس نتایج، انگیزه عامل اصلی روانی در تکلم بود که موجب ایجاد اشتیاق و پشتکار در سخن گویان گردید. یافته ها حاکی از آن بود که هرچند سخن گویان از انگیزه ی درونی و بیرونی برخوردار بودند اما انگیزه ی درونی نقش مهم تری در روانی در تکلم از خود نشان داد. همچنین سخن گویان از سویی از انگیزه های درونی دانش ، دستاورد و تحریک برخوردار بوده و از سوی دیگر از انگیزه های خارجی تنظیم بیرونی، تنظیم مقررات مداخله ای و تنظیم مشخص شده بهره جستند. بر خلاف انگیزه ی یک پارچه، انگیزه ی ابزاری هیچ نقشی در پیشبرد روانی در تکلم این افراد ایفا ننمود. به علاوه، تمام سخن گویان روانی در تکلم خود را به منظور اهداف فردی بهبود بخشیدند تا اهداف جمعی.