مهین پردال

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی ابعاد کمال گرایی با اضطراب امتحان از طریق واسطه گری جهت گیری هدف انجام شد. برای انجام این تحقیق 320 نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه شیراز با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه کمال گرایی هیل و همکاران(2004)، مقیاس اضطراب امتحان ساراسون (1984) و مقیاس هدف های پیشرفت (AGOS)، استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل مسیر انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد. در این پژوهش مسیر مستقیم کمال گرایی مثبت با بعد تفکر نامربوط اضطراب امتحان به صورت منفی، معنادار بود و مسیر مستقیم کمال گرایی منفی به همه ابعاد اضطراب امتحان(تنش و نگرانی، تفکر نامربوط و علایم جسمانی) به صورت مثبت معنادار بود. همچنین مسیر مستقیم کمال گرایی مثبت به جهت گیری هدف تبحری و عملکردی به صورت مثبت، معنادار بود اما کمال گرایی منفی هیچ کدام از دو بعد جهت گیری هدف تبحری و عملکردی را پیش بینی ننمود. جهت گیری هدف تبحری همه ابعاد اضطراب امتحان (تنش و نگرانی، تفکر نامربوط و علایم جسمانی) را به صورت منفی پیش بینی نمود. جهت گیری هدف عملکردی هیچ کدام از ابعاد اضطراب امتحان را پیش بینی ننمود. کمال گرایی مثبت به صورت غیر مستقیم و از طریق جهت گیری هدف تبحری با همه ابعاد اضطراب امتحان (تنش و نگرانی، تفکر نامربوط و علایم جسمانی) ارتباط داشت. بنابراین افراد با کمال گرایی مثبت به جهت انتخاب اهداف تبحری، در موقعیت های تنش زا مانند موقعیت امتحان، اضطراب کمتری را تجربه می نمایند