مراد کاراندیش

زندان یک محیط کاری است که استرس زیادی را برای کارکنان به وجود می آورد و فعالیت در آن به عنوان یکی از سخت ترین مشاغل محسوب می گرددکه ابهام و سردرگمی در نقش هایمحول شدهرا نیز در پی دارد. بدیهی است این ابهام و تعارض می تواند زمینه بروز مشکلات روانی و جسمی را برای افراد شاغل در زندان ایجاد نماید و خطرات محیط کار را برای آن ها مضاعف نماید. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر بسته آموزشی هستی شناختی مبتنی بر نظریه گیدنز بر ابهام نقش و تعارض نقش کارکنان زندان های استان کهگیلویه و بویر احمد انجام گردید. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و طرح نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان زندان های استان کهگیلویه و بویر احمد و نمونه آماری نیز 30 نفر از کارکنانی بودند که معمولاً در محیط زندان، مشکلات مرتبط با سازگاری شغلی داشتند و این مشکلات بر زمینه های مختلف روابط کاری آن ها تأثیر منفی گذاشته بود. افراد نمونه آماری به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند و برای گروه آزمایش، در 10 جلسه، بسته آموزشی هستی شناختی مبتنی بر نظریه گیدنز اجرا گردید. اطلاعات لازم جهت تحقیق حاضر از طریق پرسشنامه ابهام و تعارض نقش ریزو و همکاران گردآوری شد و داده های تحقیق نیز با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد در ابهام نقش و تعارض نقش بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (p <0.01).در دو گروه آزمایش و گواه (p <0.05) تفاوت معنی دار وجود دارد و این اثربخشی در مرحله پیگیری نیز تداوم داشت (p <0.01). بنابراین بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت اجرای بسته آموزشی هستی شناختی مبتنی بر نظریه گیدنز باعث کاهش ابهام نقش و تعارض نقش در کارکنان زندان ها می گردد و استفاده از این بسته آموزشی می تواند در کاهش برخی مشکلات مرتبط با محیط کار کارکنان زندان مؤثر باشد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر تکانشگری و سبک های تصمیم گیری در زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر شهر یاسوج انجام شد. روش: این پژوهش به صورت آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 30 نفر از زندانیان زن شهر یاسوج که دارای تجربه مصرف مواد مخدر بودند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و برنامه آموزشی 8 جلسه ای تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس (1999) برای آن ها اجرا شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه های تکانشگری بارات (1994) و سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) بودند. یافته ها: نتایج این تحقیق بیانگر تأثیر برنامه آموزشی تنظیم هیجانی بر کاهش تکانشگری کلی و تکانشگری شناختی، رفتاری و برنامه ریزی نشده در زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر بود. همچنین آموزش این برنامه بر افزایش سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی و کاهش سبک های تصمیم گیری اجتنابی، وابسته و آنی تأثیر معنادار داشت. نتیجه گیری: با آموزش تنظیم هیجانی می توان تکانشگری زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر را کاهش و سبک های تصمیم گیری آن ها را بهبود داد. بنابراین می توان از مشکلات این دسته از زنان زندانی کاست.