رضا وهابی

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر هوش هیجانی بر توانمندسازی روانشناختی منابع انسانی از دیدگاه کارکنان یک سازمان نظامی در مقابله با جنگ نرم است. این پژوهش میدانی به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. از میان کل کارکنان رسمی سازمان مذکور که 240 نفر بودند، 140 نفر نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش توانمندسازی، در چهار بعد اول (معنی داری، شایستگی، حق انتخاب و تأثیر) از پرسشنامه روانشناختی اسپریتزر (1995) حاوی 18 سؤال و در بعد اعتماد از پرسشنامه اعتماد میشرا (1994) استفاده شد. جهت سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه منصوری (1380)، حاوی 33 سؤال، استفاده شد. در تأیید پایایی پرسشنامه های توانمندسازی و هوش هیجانی، آلفای کرونباخ به ترتیب 897/. و 772/. بدست آمد. یافته ها نشان می دهند بینهوش هیجانی و توانمندسازی روانشناختی رابطه ای معنی دار و قابل توجه (457/.= r) وجود دارد. و نیز نتیجه مطالعه نشان داد که خودآگاهی، خود تنظیمی و خودانگیزشی به طور مثبت بر توانمندسازی روانشناختی کارکنان تأثیر می گذارند. نتیجه بررسی فرضیه ها نشان داد که بیشترین تأثیر مربوط به بعد خود تنظیمی (555/.= r) است. اما در خصوص رابطه بین همدلی و مهارت های اجتماعی با توانمندسازی روانشناختی هیچ گونه رابطه معنی دار به دست نیامد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که هوش هیجانی، خودآگاهی، خود تنظیمی، و خود انگیزشی به طور مثبت با توانمندسازی روانشناختی کارکنان در سازمان ارتباط معنی داری دارند.