تکتم معصومی

زمینه: اضطراب و نگرانی بیش از حد و مداوم که کنترل آن دشوار است و با فعالیت های روزمره تداخل دارد، ممکن است نشانه اختلال اضطراب فراگیر باشد. در سال های اخیر، تکنیک های دیجیتال، مانند واقعیت مجازی همراه با مداخلات روانشناختی سنتی تر مورد استفاده قرار گرفته اند. بنابراین به کارگیری این مداخلات به خاطر مقون به صرف بودن در کنار مداخلات سنتی یک ضرورت پژوهشی و تجربی است. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی درمان ترکیبی واقعیت مجازی و ذهن آگاهی با مداخله ذهن آگاهی کوتاه مدت بر انعطاف پذیری شناختی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد داری علائم اضطراب فراگیر مراجعه کننده به کلینیک مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره رکن منطقه 3، مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی بهزیستی منطقه 6 و خدمات روانشناختی و مشاوره آریاز منطقه 6 تهران در سال 1401 بودند. نمونه شامل 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود که به شیوه هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. پیش آزمون برای هر سه گروه شرکت کننده توسط پرسشنامه های اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزیر و همکاران، 2006) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (دنیس و فندروال، 2010) اجرا شد و گروه های آزمایش بصورت مجزا و هفتگی مداخله را طی 8 جلسه دریافت نمودند. داده ها با آزمون تحلیل تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و با استفاده از نرم افزار SPSS-23 تحلیل شد. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که در هر دوگروه آزمایش درمان ترکیبی مبتنی بر واقعیت مجازی و ذهن آگاهی و آموزش ذهن آگاهی کوتاه مدت نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری در انعطاف پذیری شناختی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 >P). نتایج حاصل از آزمون های تعقیبی بنفرونی نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان ترکیبی واقعیت مجازی و ذهن آگاهی با مداخله ذهن آگاهی کوتاه مدت بر افزایش انعطاف پذیری شناختی اثربخش بوده است.

مقدمه : انگیزش پیشرفت حالتی از یادگیری شخصیتی است که افراد را ترغیب می کند برای موفقیت، خشنودی و استانداردهای شخصی عالی تلاش کند . هدف : هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه بین جوعاطفی خانواده و انگیزش پیشرفت بود . روش : پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش نیز شامل دانش آموزان دختر مدارس دولتی دوره دوم متوسطه منطقه 3 شهر تهران بود که از این بین، 330 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به پرسشنامه هوش هیجانی بار - آن (1980) ، پرسشنامه جوعاطفی خانواده هیل برن (1964) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970) پاسخ گفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد . یافته ها : نتایج آزمون تحلیل مسیر نتایج نشان داد که مدل مورد استفاده پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. نتایج مدل نیز نشان داد که جو عاطفی خانواده با هوش هیجانی و انگیزش پیشرفت رابطه مثبت مستقیم (P<0/01) دارد . هوش هیجانی با انگیزش پیشرفت رابطه مستقیم (P<0/01) دارد . در نهایت نتایج نشان داد که هوش هیجانی در رابطه بین جوعاطفی خانواده و انگیزش پیشرفت نقش واسطه ای (P<0/05) دارد . نتیجه گیری : نتایج این پژوهش شواهدی فراهم می آورد که هوش هیجانی و جو عاطفی خانواده قادر به پیش بینی انگیزش پیشرفت بوده است و این یافته می تواند گامی در جهت شناخت بیشتر ماهیت انگیزش پیشرفت محسوب شود . کلید واژه ها: هوش هیجانی، جو عاطفی خانواده، انگیزش پیشرفت