الهام اسدزاده

پژوهش حاضر با هدف تعیین شاخص های موانع و مذاکرات اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی و ارائه مدل کیفی مطلوب انجام شده است. روش پژوهش آمیخته (کیفی-کمی) می باشد. جامعه مورد مطالعه این تحقیق در بخش کیفی را مدیران ستادی  وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران  و روسای فدراسیون های ورزشی مرتبط با ورزش همگانی تشکیل دادند. روش نمونه گیری به صورت گلوله برفی و تا رسیدن به اشباع نظری (17 مصاحبه) ادامه یافت. کارشناسان حوزه ورزش و کارشناسان حوزه جوانان ادارات کل ورزش و جوانان استان های کشور جامعه آماری این تحقیق در بخش کمّی بودند که تعداد تقریبی آنها 186 نفر است که به دلیل محدود بودن تعداد نمونه آماری به صورت تمام شمار انتخاب شدند. روند تجزیه و تحلیل داده های کیفی براساس مدل نظام مند استراوس و کوربین در سه مرحله کدگذاری اولیه، کدگذاری محوری و کدگذاری گزینشی انجام شد. در انتهای مراحل سه گانه کدگذاری، لایه های مدل نهایی تحقیق به صورت تک تک و شماتیک ارائه شد و در نهایت، مدل نهایی تحقیق با ترکیب کردن این لایه ها ارائه گردید و در بخش کمی آمار؛ از تحلیل عاملی تاییدی برای بررسی روایی سازه پرسشنامه و برای آزمون مدل از معادلات ساختاری و از آزمون فریدمن برای اولویت بندی عوامل استفاده شد. بر اساس نتایج تعداد 100 مفهوم (کد) از مصاحبه ها استخراج شد که در زیر مجموعه 21 مولفه قرارگرفتند و در نهایت زیرشاخه های مدل داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که مدل تحت تاثیر عوامل مختلفی می باشد. لذا زمانی که مکانیسم اثر این عوامل به درستی شناسایی و تشخیص داده شوند می توان شاهد کاهش محدودیت های فعالیت های اوقات فراغت ورزشی فعال و افزایش مشارکت در فعالیت های فراغتی ورزشی فعال و تسهیل مذاکرات بود.

هدف این پژوهش، آزمون عوامل روانی، اجتماعی و محیطی در پیش بینی فعالیت جسمانی در میان یک نمونه تصادفی از دانش آموزان دختر مقاطع تحصیلی متوسطه شهر ارومیه است. روش تحقیق از نوع توصیفی _ پیمایشی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری است. نمونه آماری شامل 307 دانش آموز درکلاس های اول تا سوم دبیرستان بودند. از چهار پرسشنامه برای اکتشاف رابطه احتمالی متغیرهای محیطی، روانی و اجتماعی با فعالیت جسمانی دختران نوجوان استفاده شد؛ که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 83/0 گزارش شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی و تحلیل معادلات ساختاری صورت گرفت. آزمون مدل پیشنهادی نشان داد که مدل از برازش قابل قبولی برخوردار است و می توان آنرا در تحقیقات آتی بکار برد. همچنین مشخص شد که که همه متغیرهای محیطی، اجتماعی و روانی، با هم همبستگی متقابل داشته و با فعالیت جسمانی رابطه معنی داری دارند. بر این اساس، دسترسی به شرایط محیطی مناسب، حمایت دوستان از فعالیت های جسمانی، و احساس خودکارآمدی برای انجام فعالیت های جسمانی از تعیین کننده های معنی دار برای انجام فعالیت های جسمانی در اوقات فراغت دختران نوجوان است. از این رو برنامه های مداخله می بایست مبتنی بر افزایش فرصت های محیطی برای انجام فعالیت های جسمانی، تدارک فعالیت های جسمانی گروه محور و استفاده از روش های افزایش احساس خودکارآمدی باشد.