زیبا وردی پسندی

گردشگری یکی از منابع درآمد ملی محسوب می شود؛ هیچ کشور و منطقه ای وجود ندارد که فاقد شرایط اولیه لازم برای توسعه گردشگری باشد. شمال تا جنوب، غرب تا شرق ایران دارای پتانسیل های بالای گردشگری می باشد همین امر کشور ایران را در زمینه گردشگری میان کشورهای دیگر متمایز کرده است. یکی از شاخه های گردشگری در ایران، گردشگری ساحلی است؛ بالاخص سواحل شمالی ایران (به طور موردی غرب مازندران) که به دلیلی وجود انواع جاذبه های طبیعی نزدیکِ هم (جنگل، دریا، کوه) مسافران زیادی را پذیرامی باشد، این حجم از توریست که به این منطقه وارد می شوند هر چند باعث رونق گردشگری و رشد مثبت اقتصاد مردم بومی می شود اما در کنار مزایای زیادی که دارد با معایبی هم همراه است؛ این مقاله سعی کرده است که به اثرات مثبت و منفی این صنعت بپردازد و راه کاری برای به حداقل رساندن اثرات تخریبی نشان دهد. برای یک برنامه ریزی صحیح و اصولی در زمینه گردشگری (گردشگری ساحلی) مردم و دولت مکمل هم هستند؛ علاوه بر آن با دادن آگاهی های لازم (میزبان و مهمان) در این زمینه می توان هم فرصت های زیادی از لحاظ اقتصادی و اجتماعی ایجاد کرد و هم از پیامدهای منفی آن از جمله آلودگی های بصری، آلودگی بر هوا، آب و خاک جلوگیری کرد. روش به کار گرفته در این مقاله کتابخانه ای است، نگارنده سعی کرده است از کتاب هایی که در این زمینه به رشته تحریر در آمده و مقالاتی که به چاپ رسیده استفاده کند.

یکی از عناصر مهم در داستان نویسی شخصیت است که در واقع عامل طرح داستان می باشد. نویسنده با خلق شخصیت ها و بازگو کردن اعمال و رفتاری که از آنها سر می زند، در واقع اثری می آفریند که خواننده آن را عینی و ذهنی تصور کرده و با آن رابطه برقرار می کند. و این رابطه تا انتهای داستان با خواننده همراه است. این شخصیت پردازی در واقع با تمایلات، افکار و اندیشه نویسنده ارتباط مستقیم دارد و خواننده در طول داستان به نوعی با نویسنده و عقایدش در ارتباط است. محمود دولت آبادی از نویسندگان رئالیست ایران است، آثار رئالیستی وی در واقع الگوی واقعی روزگار خودش می باشد علاوه بر این، خلق شخصیت های متعدد در آثارش آنها را منبع خوبی برای مطالعه قرار داده است؛ از جمله آثار وی می توان به رمان داستانی جای خالی سلوچ اشاره کرد. این پژوهش سعی کرده است علاوه بر اینکه تعدد و تنوع شخصیت ها و شیوه شخصیت پردازی را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد و به این امر مهم نیز بپردازد که انتخاب شخصیت و شیوه پردازش به آنها تا چه حد در موفقیت این رمان نقش داشته است. شخصیت های این کتاب تنها ایستا و راکد نمی باشد بلکه به فراخور حال و مقام تغییر کرده و پویا می شوند. روای داستان در شخصیت پردازی هم از شیوه مستقیم (که همان شناخت شخصیت ها توسط نویسنده است) و هم از شیوه غیرمستقیم (از طریق گفتار و کردار شخصیت ها) استفاده کرده است.