سهیلا رحمانی

< p dir="RTL"> مقدمه: افسردگی، یکی از رایج ترین انواع اختلالات روانی است که باعث مراجعه به روان پزشکان، روان شناسان و دیگر متخصصان بهداشت روانی می شود. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت به خود و درمان فراشناختی بر کاهش علائم افسردگی و دشواری در تنظیم هیجان در کارکنان نیروهای مسلح مبتلا به افسردگی انجام شد. < p dir="RTL"> روش: در یک طرح نیمه آزمایشی، با پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل، تعداد 45 کارکنان نیروهای مسلح از میان مراجعه کنندگان به بخش اعصاب و روان بیمارستان های (امام حسین(ع) و بیمارستان بوعلی) واقع در شهر تهران به صورت هدف مند انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی، گروه آزمایش اول تحت درمان فراشناختی به صورت گروهی ((n=15 و گروه آزمایش دوم تحت درمان متمرکز بر شفقت به خود به صورت گروهی (n=15) و یک گروه کنترل (n=15) گمارده شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی و دشواری در تنظیم هیجان را در سه مرحله پیش آزمون، پس از آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده ها با مدل اندازه گیری مکرر چندمتغیری تحلیل شدند. < p dir="RTL"> نتایج: نتایج نشان داد که در میزان افسردگی و دشواری در تنظیم هیجان در سه گروه تفاوت معنی داری به وجود آمد و مقایسه میانگین ها حاکی از اثربخشی بیشتر درمان متمرکز بر شفقت به خود نسبت به درمان فراشناخت بود. < p> بحث: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت به خود می تواند در بهبود اختلالات هیجانی و تنظیم هیجان در کارکنان نیروهای مسلح مبتلا به افسردگی مؤثر باشد و یک روش انتخابی برای بهبود افسردگی و تنظیم هیجان در این افراد باشد.

مقدمه: اعتیاد بیماری پیش رونده و دارای تبعاتی جسمانی و روانی است. یکی از پیامد های جسمانی مصرف مواد، درد می باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان کاهش استرس بر کاهش میزان درد بیماران تحت درمان در فاز سم زدایی انجام پذیرفت. روش: در یک مطالعه تجربی تک سایت در قالب کارآزمایی بالینی تصادفی با گروه کنترل و پیش آزمون و پس آزمون چهل(50 N = ) مرد (سنین 38-18 با میانگین سنی: 26.6) در فاز سم زدایی از بین مددجویان بستری در کمپ اقامتی شهرکرج با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار اکسل آفیس به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی(25 n = ) و کنترل (25 n = ) تخصیص داده شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هفته ای سه جلسه و هر جلسه 50 دقیقه) تحت درمان گروهی ذهن آگاهی قرار گرفت و گروه کنترل صرفا درمان های روتین مرکز را دریافت نمودند. سپس، دو گروه در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامه درد مک گیل (میزان پاسخ دهی=91%) در قالب سه سطح حسی، عاطفی و نوروپاتیک مورد ارزیابی قرار گرفتند. از شرکت کنندگان دو بار در هفته تست ادرار با آستانه مفروض سی صد نانوگرم در میلی لیتر به منظور احراز اطمینان از پایبندی به پرهیز از مصرف به عمل آمد. داده ها توسط آزمون های پارامتریک تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین داده های کیفی حاصل از ارزیابی های دموگرافیک کدگذاری و به کمک ابزار تحلیل داده های کیفی Atlas.ti-5.2 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که درمان ذهن آگاهی تاثیر معناداری بر بهبود شاخص های درد حسی با فاصله اطمینان 21.32 (25.74-16.90) و نوروپاتیک با فاصله اطمینان 20.92 (25.64-16.20) ایفا نموده است(0.01 > P )، گرچه اثربخشی درمان فوق بر مولفه درد عاطفی(فاصله اطمینان 20.74؛ 24.24-17.24) معنادار مشاهده نشد(0.05< P ). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر همسو با پیشینه پژوهشی بیانگر اثر بخشی درمان های نوظهور از جمله ذهن آگاهی بر تعدیل شاخص های روان شناختی درد می باشد. یافته های مذکور ضمن ارائه چشم اندازی روشن در چارچوب درمان های روان شناختی، می تواند در حیطه اعتیاد و طرح ریزی مداخلات کارامد اهمیتی قابل توجه داشته باشد.

هدف: توجه به علائم روانشناختی بیماران سرطان پستان به دلیل تاثیر نیرومند بر ابتلا، سیر و پیش آگهی این بیماری، بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان فراشناختی به شیوه گروهی بر افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری (2 ماه و 4 ماه) بود که در اسفند 1391 تا اردیبهشت 1392 انجام شد. در این پژوهش 24 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین شهر تهران به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فراشناختی (n=12) و گروه گواه (n=12) قرار گرفتند و با استفاده از مصاحبه ساختار یافته بالینی (SCID)، پرسشنامه اضطراب، افسردگی و استرس (DASS-21) و پرسشنامه نشخوار فکری (RRS) مورد پیش آزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش درمان فراشناختی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ایی دریافت نکرد. در پایان هر دو گروه مورد پس آزمون و 2 مرحله پیگیری (2 ماه و 4 ماه) قرار گرفتند و داده ها با استفاده از نرم افزار 20-SPSS و روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پژوهش حاضر نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه پس از اجرای درمان فراشناختی تفاوت معناداری وجود دارد) 005/0> .(P به طوری که، میانگین نمره افسردگی و نشخوار فکری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش که نشان داد درمان فراشناختی در کاهش علائم افسردگی و نشخوار فکری زنان مبتلا به سرطان پستان موثر می باشد، می توان پیشنهاد داد که به غربالگری روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان پرداخته و بیماران نیازمند مداخله طی کارآزمایی های بالینی مناسب مورد توجه قرار بگیرند.