سیامک خدایی خیاوی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه خودشناسی انسجامی و ناگویی خلقی در بین دانش آموزان پسر دبیرستانی طلاق و عادی مشگین شهر در سال 95-1394 بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان طلاق و عادی بود که از بین آن ها نمونه ای به تعداد 120 نفر از فرزندان طلاق و عادی به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار سنجش این پژوهش، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و خودشناسی انسجامی(ISK) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) نشان داد که دو گروه از دانش آموزان طلاق و عادی در ناگویی خلقی و خودشناسی انسجامی تفاوت معناداری دارند. همچنین. نتایج نشان داد که بین خودشناسی انسجامی و ناگویی خلقی در بین کلیه دانش آموزا ن تفاوت معنی داری وجود دارد. بنابراین می توان برای کمک به دانش آموزان طلاق به منظور ارتقای توانمدنی ها برنامه های حمایتی در زمینه خود شناسی و ابراز عقاید ارائه داد.

تحقیق باهدف مقایسه اثر بخشی «طرحواره درمانی» و«حساسیت زدایی باحرکات چشم و پردازش مجدد» به روش موردی بر کاهش اضطراب اجتماعی مراجعین نا ایمن مرکز مشاوره اجرا گردید.روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی بود و نمونه به تعداد 22نفر با توجه به اجرای آزمون بر روی جامعه مراجعینِ مرکز مشاوره انتخاب و در سه گروه جایگزین تصادفی شدند.جهت گردآوری داده ها ازمقیاس اضطراب اجتماعی کانور( SPIN) وآزمون دلبستگی هازان و شیور(ASP) استفاده شد.داده های به دست آمده با استفاده از روش کوواریانس تحلیل گردید. نتایج نشان دادکه طرحواره درمانی و حساسیت زدایی در مقایسه با گروه لیست انتظار تاثیر معناداری در کاهش اختلال دارند.تفاوتی از لحاظ میزان تاثیر در بین دو روش درمانی مشاهده نشد.برای کاهش مولفه ترس اختلال اضطراب اجتماعی روش طرحواره درمانی موثر تر از حساسیت زدایی با حرکات چشم و پردازش مجدد می باشد.بر این اساس میتوان برای کاهش اضطراب اجتماعی از هر دو روش درمانی بهره برد.وبرای کاهش مولفه ترس،طرحواره درمانی ارجحیت دارد