سپیده راز

هدف: دفن بهداشتی یکی از کاربردی ترین و عمده ترین روش های دفع زباله های شهری می باشد که اکثراً در سیستم مدیریت پسماند های شهری برای جلوگیری از پیامدهای منفی زیست محیطی مورد استفاده قرار می گیرد. بدین منظور یافتن مکان صحیح جهت دفن زباله های شهری اهمیت بسزایی دارد. لذا با توجه به کاربردی بودن این پژوهش و لزوم اجرای آن برای کلیه شهرهایی که فاقد روش دفن بهداشتی زباله های شهری هستند، پژوهش حاضر اجرا گردید که استفاده از توابع عضویت و روش فازی چانگ در این تحقیق، می تواند نو آوری موضوع در این رابطه باشد. لذا هدف از این پژوهش تعیین مکان مطلوب جهت دفن بهداشتی زباله های شهر اندیمشک می باشد. روش پژوهش: پس از آماده سازی لایه های اطلاعاتی معیارها در محیط ArcGIS، لایه ها با استفاده از توابع عضویت فازی و اعداد فازی مثلثی، استاندارد و بی بعد شدند، سپس عملیات وزن دهی معیارها به روش FAHP چانگ انجام و در گام آخر تلفیق لایه ها به روش WLC صورت گرفت. نتایج: یافته ها نشان می دهد که در مرحله وزن دهی با استفاده از روش FAHP چانگ و مقایسات زوجی کارشناسان، بیشترین وزن به معیار کاربری اراضی فعلی و کمترین وزن نیز به معیار شیب اختصاص یافت. در ضمن، صحت ارزیابی نقشه نهایی مکان دفن زباله به کمک ضریب کاپا، ضریب 76/0 را نشان داد که نشان از صحت و درستی کلاسه بندی روش FAHP چانگ دارد. در روش FAHP 23٪ منطقه مورد مطالعه بعنوان طبقه مناسب و دارای مطلوبیت بالا برای مکان یابی دفن زباله شهری شناسایی شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها نتیجه می شود که آنالیز تصمیم گیری چندمعیاره فازی، تکنیک مناسبی برای مکان یابی محل دفن زباله های شهری می باشد. با توجه به نقشه نهایی، منطقه ای با تناسب بسیار بالا با مساحتی بالغ بر 114 هکتار به عنوان بهترین مکان برای دفن زباله های شهری اندیمشک مشخص گردید.

افزایش پرشتاب جمعیّت در بسیاری از شهرها، موجب تغییر کاربری اراضی و تغییر شکل فیزیکی شهر شده است. مطالعه ی تغییرات کاربری های اراضی شهرها و بررسی علل آن طیّ دوره های زمانی مختلف، می تواند در مدیریت بهینه شهرها و منابع طبیعی مؤثر باشد. در این مطالعه که در جنوب غرب ایران، در شهر اندیمشک انجام شده است، با استفاده از تصاویر ماهواره های MSS و TM لندست 5 و لندست 8 در سال های 1364، 1379 و 1392 به عنوان منبع داده و با توصیف تصاویر به کمک طبقه بندی نظارت شده با الگوریتم maximum likelihood، در نرم افزار ENVI 4/8 تغییرات کاربری اراضی بخش جنوبی شهر اندیمشک طیّ سال های 1364 تا 1392 بررسی شد. نتایج نشان داد که از سال 1364 تا 1392 مساحت مراتع کاهش یافته و به مساحت مناطق مسکونی، زمین های کشاورزی و اراضی پوشیده از آب افزوده شده است. بیشترین تغییر در میان کاربری های مورد مطالعه در کل بازه 28 ساله مربوط به زمین های مرتعی می باشد که میزان 17905.09 هکتار کاهش داشته است و کم ترین تغییر مربوط به مناطق شهری می باشد که میزان 2840.97 هکتار افزایش داشته است.