سمانه بابایی

امروزه به دنبال گسترش روزافزون فضای مجازی در زندگی بشر، حقوق جدیدی متناسب با آن نیز ایجاد گردیده است که یکی از آن ها حق گمنامی هویت در این فضا است که بر پایه اِعمال آزادی انسان و حریم خصوصی مطرح گردیده است؛ و لازم است مباحث مرتبط با این مسئله مستحدثه و حدود آن مورد مداقه قرار گیرد. این پژوهش که به روش تحلیلی توصیفی تدوین شده، درصدد است تا نیاز مبرم به فحص و پژوهش بنیادین در این مسئله نوظهور را برطرف و زمینه ساز پژوهش های بعدی گردد. برآیند پژوهش حاضرآن است که فقه امامیه و حقوق ایران، حق گمنامی را بنابر ادله فقهی حقوقی موجود، برای کاربر فضای مجازی مشروع و مقبول برمی شمرد و آن را مشروط بر سه اصل «عدم سوءاستفاده»، «قانونیت» و «ضرورت» می داند به این صورت که محقِ این حق، اجازه سوءاستفاده از آن را به لحاظ اخلاقی، اقتصادی و امنیتی ندارد. همچنین قانون می تواند این حق را ضیق نماید و اجازه استفاده از آن را ندهد یا محدود کند. ضرورت نیز از محدودکننده های این حق شمرده می شود که در هرجایی که ضرورت ایجاب کرد شخص از این حق استفاده نماید.

این مطالعه به بررسی چگونگی ذخیره و پردازش دسته های واژگانی در ذهن فراگیران انگلیسی فارسی زبان می پردازد. به این منظور، فراگیران با استفاده از نرم افزار دی ام دی ایکس تحت سه آزمایش خواندن خودگام قرار گرفتند. محرک های این سه آزمایش شامل دسته های واژگانی (دسته های سازماندهی گفتمان و بافه های ارجاعی) و عبارات کنترل معادل بودند. نود فراگیر انگلیسی فارسی زبان که برای این آزمایش انتخاب شده بودند به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. از فراگیران خواسته شد تا محرک ها را بخوانند و به سوالی که در ادامه ی هر محرک ارائه می شد پاسخ دهند. محرک ها به صورت کلمه به کلمه، عبارت به عبارت، و جمله به جمله ارائه شدند. نتایج آزمایش هیچ تفاوتی بین دسته ها و عبارات کنترل نشان نداد به این معنی که دسته های واژگانی به صورت کلی در ذهن فراگیران ذخیره نمی شوند. به علاوه، نتایج نشان داد که فراگیران دسته های واژگانی سازماندهی گفتمان را در آزمایش کلمه به کلمه به صورت معناداری سریع تر خوانده بودند.