رحیم جمشیدی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط بین سرمایه فکری با توانمندسازی روان شناختی و تعهد حرفه ای کارشناسان فدراسیون های ورزشی بود. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان هشت فدراسیون منتخب و موفق در بازی های المپیک وآسیایی به تعداد 203 نفر بودند. براساس جدول مورگان، 136 نفر به عنوان نمونه آماری درنظر گرفته شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش، سه پرسش نامه استاندارد سرمایه فکری بونیتس (1999)، توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر (1995) و تعهد حرفه ای آلن و مایر (1993) بودند که روایی و پایایی آن ها در پژوهش های گذشته تأیید شده بود؛ اما پژوهشگر نیز روایی و پایایی آن ها را مطالعه و تأیید کرد. تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده توسط دو نرم افزار اس.پی.اس.اس. که شامل موارد کلموگروف- اسمیرنوف، همبستگی و رگرسیون بود و نرم افزار پی.ال.اس. نسخه دو برای طراحی مدل پژوهش انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که ارتباط مستقیم و معنادار بین سطح سرمایه فکری با دو متغیر توانمندسازی روان شناختی و تعهد حرفه ای برقرار بود. همچنین، سرمایه فکری به طور غیرمستقیم و ازطریق متغیر میانجی توانمندسازی روان شناختی با تعهد حرفه ای ارتباط معنادار داشت. بهبود و افزایش سطح سرمایه فکری می تواند به توانمندی کارشناسان فدراسیون های ورزشی منجر شود که این توانمندی در دستیابی به اهداف برنامه ریزی شده ورزشی ازطریق افزایش سطح تعهد حرفه ای آنان مؤثر است.

با توجه به افزایش فارغ التحصیلان دانشگاهی در طی سال های اخیر و تمایل آنها برای ورود به بازار کار، بعضا مشکلاتی بر سر راه این دانشجویان دیده شده و یا از طریق آنها گزارش می شود. در همین راستا این مطالعه برای بررسی موانع تجربه شده برای ورود به بازار کار توسط دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز طراحی شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی این دانشگاه بود(263 نفر) که بر اساس جدول مورگان 155 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته موانع کارآفرینی جمع آوری شد، روایی صوری و محتوایی پرسشنامه نیز با نظرخواهی از اساتید کارآفرینی و مدیریت ورزشی مورد تایید قرارگرفت. پایایی درونی از طریق آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد کفایت حجم نمونه نیز از طریق شاخص 78/0KMO= گزارش شد. سپس اطلاعات جع آوری شده از پرسشنامه ها با استفاده از روش تحلیلی تاپسیس مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از آزمون یو من ویتنی نیز برای بررسی اختلاف نظر بین دانشجویان پسر و دختر در خصوص موانع کارآفرینی استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که بیشترین وزن از نظر دانشجویان به موانع آموزشی و سپس فردی اختصاص یافت. محتوای درسی دانشجویان در دوره تحصیلی و روش تدریس از مهم ترین عواملی بودند که در تحقیق حاضر شناسایی شد. ترس از دست دادن سرمایه اندک خود و نداشتن اعتماد به نفس و عدم احساس حمایت از دانشجویان کارآفرین از دیگر عوامل هستند. به نظر می رسد طراحی دوباره و هدفمند محتوای آموزشی و حمایت ملموس از دانشجویان باعث ترغیب دانشجویان به سمت کارآفرینی خواهد شد.