فتانه ملکی جبلی

As the mainstream English course books on the market written by native speakers include concepts such as exchange students, host family, online dating, and the like not in line with Iranian/Persian culture and moral values, the present study worked on innovatively devising three contemporary storybooks. These storybooks were prepared based on shared moral themes extracted from the didactical Persian classic literature and further administered in practice. The current "classroom-ethnography" research explored the opportunities/challenges of practically implementing the locally devised materials for young learners in the real EFL context in Iran. These strengths/drawbacks were scrutinized through the "triangulation" technique in which the perceptions of the recipients of the storybooks, including the young learners and ten experienced teachers anticipating the process of study before the practical phase of the research were inspected. The researcher/teacher's observation of the study process and the class video recording were also investigated. Then, the common points extracted from the acquired data were classified and coded systematically. The research resulted in some opportunities, such as enhancing the young learners' English proficiency level and improving their critical thinking ability. However, the main challenges are the time restrictions and locating an appropriate English setting for the practical study of such local English materials. In alignment with the novelty of created storybooks and the entrenched moral themes illustrating Iranian moral values, the practical section discussing the strengths and drawbacks of implementing the devised materials in a real EFL context would differentiate the current research from the related literature in Iran.

این تحقیق تلاشی در فعال کردن دانش لغوی غیرفعال از طریق توجه دهی و بررسی تأثیر جمله نویسی به عنوان فعالیت پس توجه دهنده بر تقویت تأثیر توجه دهی است. چهل و دو دانشجوی زبان انگلیسی سطح متوسط به بالای بزرگسال خانم، در دو گروه هم سطح از یک دانشگاه سراسری انتخاب شدند. آنها در تحقیقی شرکت کردند که در آن توجه به کلماتی که تولید آنها به آسانی فهمیدن آنها نبود، از طریق علامت زدن آن کلمات در یک متن خواندن انجام شد. سپس، شرکت کنندگان در یک فرآیند ٤ هفتگی جمله نویسی متراکم/ پراکنده شرکت کردند؛ شرکت کنندگان یک گروه هر هفته در طول ٤ روز پی در پی در هر روز، یک جمله با یکی از ١٦ لغت توجه شده نوشتند و گروه دیگر این فرآیند را یک بار در هفته تجربه کردند، به گونه ای که آنها بدون هیچ وقفه زمانی، ٤ جمله با ٤ کلمه توجه شده نوشتند. نتایج نشان داد که ارائه فعالیت پس توجه دهنده بر ارتقاء دانش لغوی تولیدی هر دو گروه به طور معناداری تأثیرگذار است. تعامل بین عامل زمان و روش های یادگیری معنادار بود. همچنین، نتایج عملکرد گروه پراکنده بهتر از گروه متراکم بود، ولی این تفوق معنادار نبود.