معصومه مهری

امروزه حکمروایی خوب شهری نگرشی جدید در ساختار مدیریت شهری است که همه رویکردهای سنتی و متمرکز مدیریت شهری را به چالش کشیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات حکمروایی خوب شهری بر شکوفایی شهری در شهر شیراز است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام به صورت توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان شهر شیراز تشکیل می دهد که براساس سرشماری سال 1395 تعداد 1569534 نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ای به تعداد 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. جهت تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی نشان داد که شاخص مسولیت پذیری با میانگین 213/3 بیشترین میانگین و شاخص کارآیی و اثربخشی با میانگین 809/2 کم ترین میانگین را در میان شاخص های حکمروایی خوب شهری در شهر شیراز دارد. شاخص کیفیت زندگی با میانگین 365/3 بیشترین میانگین را در میان شاخص های شکوفایی شهری و شاخص برابری و عدالت اجتماعی با میانگین 887/2 کم ترین میانگین در میان شاخص های شکوفایی شهری در شهر شیراز دارد. به منظور بررسی اثرات حکمروایی خوب شهری بر شکوفایی شهری در شهر شیراز از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که حکمروایی خوب شهری بیشترین تاثیر را با ضریب بتای 387/0 بر شاخص کیفیت زندگی و کمترین تاثیر را با مقدار ضریب بتای 143/0 بر شاخص توانایی تولید دارد.همچنین نتایج ضریب پیرسون نشان داد که رابطه بین حکمروایی خوب شهری و شکوفایی شهری با ضریب پیرسون 554/ رابطه مستقیم و معناداری بین این دو برقرار است.