جواد صادقی پناه

در این پژوهش، ارتباط بین فرصتهای سرمایه گذاری و سیاستهای تقسیم سود در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. واحدهای انتفاعی و سازمانها همانند تمام پدیده های ساخت بشر دارای چرخه عمر هستند. فرصتهای سرمایه گذاری در طی مراحل مختلف دارای چرخه عمر متفاوت هستند و شرکتی که از انعطاف پذیری بالایی جهت استفاده از این فرصتها برخوردار باشد چشم انداز روشنی از آینده آن متصور است و از جمله خط مشی های موثر در ایجاد فرصتهای سرمایه گذاری کاربرد سیاستهای تقسیم سود مناسب می باشد. پرسش اساسی در پژوهش حاضر این است که فرصتهای سرمایه گذاری بر روی سیاستهای تقسیم سود تاثیر دارد یا خیر؟ که این پرسش منجر به تدوین فرضیه ای به همین مضمون گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای آزمون فرضیه از روش های ضریب همبستگی و آزمون رگرسیون خطی برای 71 شرکت نمونه در طی یک دوره 6 ساله (1382 لغایت 1387) با استفاده از نرم افزارspss استفاده شده است. علاوه بر آن فرضیه مذکور در بین صنایع مختلف نیز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که در حالت کلی بین فرصتهای سرمایه گذاری و سیاستهای تقسیم سود ارتباط مستقیمی وجود دارد و همچنین بررسی صنایع موید این نکته بود که در صنایع خودرو و ساخت قطعات، سیمان و کاشی بین فرصتهای سرمایه گذاری و سیاستهای تقسیم سود ارتباط مستقیمی وجود دارد

در سال های اخیر در بسیاری از پژوهش های مربوط به پیش بینی بازده سهام، از مدل های عاملی استفاده شده است. این پژوهش بر مبنای یک مدل هشت عاملی بنا شده است که متشکل از مدل ﭘﻨﺞ ﻋﺎﻣﻠﯽ فاما و فرنچ به علاوه، متغیرهای استرس بازار، سرعت شکنندگی بازار و ریسک نقدشوندگی بازار، به منظور بررسی توان توضیح دهندگی این مدل در بازار اوراق بهادار تهران در خلال سال های 1388 تا 1397 برای 117 شرکت به صورت ماهانه انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که توان توضیح دهندگی مدل هشت عاملی بهتر از مدل ﭘﻨﺞ ﻋﺎﻣﻠﯽ فاما و فرنچ در بازار سرمایه ایران می باشد. همچنین، متغیرهای سرعت شکنندگی و استرس، رابطه منفی و معنی دار و متغیر ریسک نقدشوندگی، رابطه مثبت و معنی دار با بازده سهام دارند. این نتیجه می تواند مورد توجه سیاست گذاران حوزه مسائل مالی و سرمایه گذاری و سایر اشخاص ذی حق، ذی نفع و علاقه مند قرار بگیرد