محمد رضا مرادی

هدف از این تحقیق ، بررسی رابطه بین سبک های رهبری مربیان (براساس مدل چند بعدی در ورزش ) و انسجام گروهی بازیکنان و بررسی تفاوت این دو متغیر در تیم های موفق و کمتر موفق بوده است . همچنین این تحقیق به بررسی وجود ارتباط بین انسجام گروهی بازیکنان و موفقیت یک تیم پرداخته است . آزمودنی های این تحقیق بازیکنان تیم های بسکتبال لیگ برتر کشور در سال 1382 بودند (144 = N=n ). ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش (چلادوری و صالح ، 1980) و پرسشنامه محیط گروهی (کارون ، ویدمایر و براولی ، 1985) بود که بازیکنان با استفاده از دو پرسشنامه اخیر ادراک خود را از سبک رهبری مربی و انسجام گروهی تیم خود مشخص کردند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین سبک های رهبری رفتار آموزشی ، دموکراتیک ، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت و ارتباط منفی و معنی داری با سبک رهبری آمرانه با انسجام اجتماعی و انسجام تکلیف بازیکنان وجود دارد (01/0P < ). همچنین بین سبک های رهبری مربیان تیم های موفق و کمتر موفق تفاوت معنی داری مشاهده شد (01/0< P ). بین انسجام گروهی بازیکنان و موفقیت یک تیم نیز ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد. با توجه به نتایج تحقیق ، سبک رهبری مربیان از عوامل مرتبط با انسجام گروهی است و انسجام گروهی نیز از عوامل مرتبط با موفقیت یک تیم ورزشی است . مربیانی که بیشتر از سبک های رفتار آموزشی ، دموکراتیک ، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت و کمتر از سبک آمرانه استفاده می کنند، تیم های منسجم تر و در نهایت موفق تری دارند.