نابرابری جنسیتی در اشتغال زنان استان سیستان و بلوچستان؛ بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی
آرشیو
چکیده
نابرابری جنسیتی در اشتغال زنان در استان سیستان و بلوچستان، یکی از چالش های اساسی در مسیر توسعه پایدار منطقه است که از عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نشأت می گیرد. از منظر اقتصادی، نبود سیاست های حمایتی، فرصت های شغلی محدود و تمرکز طرح های توسعه ای بر مشاغل مردمحور، سهم زنان را در بازارکار به طور قابل توجهی کاهش داده است. دیدگاه اجتماعی، باورهای سنتی و فرهنگ قبیله ای نقش زنان را به حوزه های خانوادگی محدود کرده و اشتغال آن ها را با موانع متعددی از جمله نگرش های منفی اجتماعی، فقدان حمایت های خانوادگی و کمبود زیرساخت های اجتماعی مواجه کرده است. در بعد سیاسی، ضعف در اجرای قوانین ملی، کمبود سیاست های بومی سازی شده و فقدان سهمیه های شغلی برای زنان، بر شدت نابرابری افزوده است. هدف از این پژوهش که به صورت اسنادی و تحلیل ثانویه صورت گرفته است، توصیف و تحلیل عوامل اجتماعی و سیاسی موثر بر نابرابری جنسیتی در اشتغال زنان می باشد. یافته ها نشان می دهد که تعامل پیچیده میان این عوامل، نه تنها مانع حضور فعال زنان در عرصه اقتصادی شده، بلکه به تثبیت نابرابری ها در ساختارهای اجرایی و اجتماعی انجامیده است. برای کاهش این نابرابری ها، اتخاذ رویکردی چندبعدی شامل بازنگری در سیاست های اقتصادی، تغییر نگرش های فرهنگی و اجرای مؤثر قوانین برابری جنسیتی ضروری است. دستیابی به عدالت جنسیتی در اشتغال، مستلزم همکاری میان دولت، نهادهای محلی و جامعه برای ایجاد فرصت های برابر، توانمندسازی زنان و تغییر ساختارهای اجتماعی-اقتصادی استان است.Feasibility of Criminal and Legal Prosecution of Government Officials in Violation of Citizens' Right to Health
Gender inequality in women's employment in province is one of the fundamental challenges in the path of sustainable development of the region, which stems from economic, social and political factors. From an economic perspective, the lack of supportive policies, limited job opportunities and the focus of development plans on men-oriented jobs have significantly reduced the share of women in the labour market. From a social perspective, traditional beliefs and tribal culture have limited the role of women in family spheres and have confronted their employment with numerous obstacles, including negative social attitudes, lack of family support and lack of social infrastructure. In the political dimension, weakness in the implementation of national laws, lack of localized policies and lack of job quotas for women have increased the severity of inequality. This research, emphasizing documentary analysis and lived experiences in the province, shows that the complex interaction between these factors has not only prevented women's active presence in the economic arena but also led to the consolidation of inequalities in executive and social structures. To reduce these inequalities, it is necessary to adopt a multidimensional approach that includes reviewing economic policies, changing cultural attitudes, and effectively implementing gender equality laws. Achieving gender equity in employment requires collaboration between the government, local institutions, and society to create equal opportunities, empower women, and change the province's socio-economic structures.
تبلیغات
