فناوری های مجازات و تداوم نظم سیاسی- اجتماعی در ایران (با تأکید بر مجازات حبس در ایران پسا انقلاب) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هر نظم سیاسی-اجتماعی برساختی است گفتمانی-زبانی و پیوند آن با فناوری های غیرزبانی، به صورت دیالکتیکی این نظم را تداوم می بخشند. با مشاهده تاریخ ایران می توان سه نقطه گسست در این نظم را مشاهده کرد. نظم سیاسی-اجتماعی در ایران از باستان تا پایان قاجار تحت تأثیر گفتمان سنت-شبان وارگی، دوران پهلوی تحت تأثیر گفتمان شبه مدرنیته-شبان وارگی و دوران پس از انقلاب، اغلب تحت تأثیر گفتمان اسلام گرایی بوده است و بدین ترتیب به تبعیت از اندیشه دیرینه شناسی و تبارشناسی میشل فوکو، در هر دوره حقیقتی متولد شده است که افراد هویت خودشان را در آن نظام حقیقت می دیدند. جرم نیز برساخت حاصل این نظام حقیقت بوده و به تبع با تغییر نظم، این گفتمان ها بوده اند که می گویند چه فعل و یا ترک فعلی جرم و چه کسی مجرم است و چگونه با بررسی فناوری های مجازات هر دوره، می توان تداوم نظم سیاسی-اجتماعی آن دوره را مشاهده کرد. سؤال اصلی نوشتار حاضر این است که چه فناوری های مجازاتی سبب تداوم نظم سیاسی-اجتماعی در ایران شده اند؟ فرضیه مقاله حاضر این است که فناوری های «تعذیبی-آیینی» و «تنبیهی-اصلاحی» از باستان تا قبل از انقلاب اسلامی و فناوری های «تعذیبی- اسلامی» و «تنبیهی-بازپروری» در ایران پساانقلاب، سبب تداوم نظم سیاسی-اجتماعی شده اند.Punishment Technologies and the Continuation of the Political-Social Order in Iran (With an Emphasis on Imprisonment in Iran after the Revolution)
Every socio-political system is a discourse-linguistic constructive and its link with non-linguistic technologies that dialectically perpetuates this order. By looking at the history of Iran, we can see three breaking points in this order. The socio-political order in Iran from ancient times to the end of Qajar was influenced by the traditional-pastoral discourse, during the Pahlavi period under the influence of pseudo-modernity-pastoral discourse, and in the post-revolution era under the influence of Islamism discourse. Crime is also a structure that is the result of this system of truth. As the order changes, it is these discourses that say what act or omission is the crime and who is to blame. But this normative system requires non-linguistic technologies, which guarantee the continuation of this order and dominant discourse. Therefore, by examining the technologies of punishment, it is possible to see how the political-social order has continued. The main question of the present article is, what punishment technologies have caused the continuation of political-social order in Iran after the revolution? The hypothesis of this article is that the technologies of "torture-ritual", "punitive-correction", "discipline-education" and "care-control" have caused the continuation of the social-political order of Iran after the revolution.
تبلیغات
