بازگشایی مفهوم داوری خودآیین و کارآمدی آن در داوری داخلی ایران و قانون داوری ۱۹۹۶ انگلستان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علیرغم اینکه خودآیینی به عنوان یکی از رویکردهای مرتبط با ماهیت داوری شناخته شده، خودآیینی نوعی سازوکار مقررات گذاری در داوری تجاری بین المللی است. این سازوکار بر مبنای ماهیت قراردادی داوری و به منظور تامین هدف داوری که حل و فصل مسالمت آمیز قطعی اختلاف است، مقررات گذاری را به سمتی که موجب کاهش دخالت دادگاه و دادن اختیارات وسیع به داور یا هیات داوری و محدود کردن توافق جایی که منافی هدف داوری می گردد، هدایت می کند. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا به تشریح کیفیت سازوکار خودآیین می پردازد و نتیجه می گیرد سازوکار خودآیین مختص داوری تجاری بین المللی نیست؛ بلکه یک رویکرد قاعده گذاری است که در داوری داخلی نیز قابل اجرا است. سپس به مقایسه مقررات گذاری در دو نظام حقوقی انگلستان و داوری داخلی ایران می پردازد. استفاده از سازوکار خودآیین منجر به کارآمدی نهاد داوری در حقوق انگلستان شده است. مقررات گذاری بر مبنای نگرش خودآیین می تواند ناکارآمدی داوری داخلی ایران را کمرنگ کرده یا از بین ببرد.Reopening the Concept of Autonomous Arbitration and its Efficacy in Iranian Domestic Arbitration and the English Arbitration Act 1996
Despite the fact that autonomy is known as one of the approaches related to the nature of arbitration, it is a type of rule-making mechanism in international commercial arbitration. This mechanism, based on the contractual nature of arbitration and aimed to achieve the goal of arbitration, which is the final peaceful resolution of the dispute, directs rule-making toward reducing court intervention, giving broad powers to the arbitrator or arbitral tribunal, and limiting the agreement that conflicts with the goal of arbitration. This article, using a descriptive-analytical method, first describes the quality of the autonomous mechanism and concludes that the autonomous mechanism is not specific to international commercial arbitration; rather, it is a rule-making approach that can also be applied in domestic arbitration. Then, it compares rule-making in the two legal systems of England and domestic arbitration in Iran. The use of the autonomous mechanism has led to the efficacy of the arbitration institution in English law. Rule-making based on the autonomous approach can mitigate or eliminate the inefficiency of domestic arbitration in Iran.
تبلیغات
