شورای امنیت؛ از تقابل حافظان صلح و امنیت بین المللی تا ناقضان حقوق بشر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
شورای امنیت به استناد منشور سازمان ملل متحد خود را یگانه حافظ صلح و امنیت بین المللی می داند، اما در حالی که در مواردی نه تنها به صلح و امنیت بین المللی کمک نمی نماید. بلکه خود و سازمان ملل متحد از ناقض اصلی حقوق بشراند. تقابل دو گفتمان صلح محوری و امنیت مداری با نقض مقررات حقوق بشری در پرتو قدرت سازمان ملل از طریق شورای امنیت با وضع تحریم بر ملت ها و خطر جنگ با مقررات و الزامات حقوق بشری قابلیت جمع ندارد. از سوئی دیگر سوء استفاده از قدرت سازمان ملل و وقوع برخی اعمال در پس مصونیت موجب شده است که جنایت های در قالب مقررات حقوق بشری به وقوع بپیوندد و به دلیل ساختار قدرتمند سیاسی این اعمال نادیده انگاشته شوند. پس گزاره های فرعی و اشتقاقی ناشی از تفوق هژمونیک گفتمان واقع بینانه ای به نفع موازنه ی حقوق بشر ارائه نکرده است. این نوشتار به نحو توصیفی -تحلیلی به دنبال این سوال اساسی است که چرا شورای امنیت به رغم تکلیف به حفظ صلح و امنیت بین المللی در مواردی در تقابل با آن قرار گرفته است؟ به نظر می رسد، یک جانبه گرایی و تفوق سیاست بر حقوق موجب ایجاد رویکرد سلبی در ساختار شورای امنیت شده است. پس این نتیجه حاصل می شود که آرمان گرایی و دوگانگی ارزش ها و یک جانبه گرایی در نظام بین الملل که ناشی از قدرت هژمونیک است، مقررات حقوق بشری و صلح و امنیت را با چالش جدی مواجه کرده است. از این رو، ساختار حقوق بین الملل و مبنا انگاری حقوق بشر به دور از پیش فرض های ذهنی می بایست مورد بازتعریف قرار گیرد.Security Council; From the conflict between the keepers of peace and international security to the violators of human rights
Based on the United Nations Charter, the Security Council considers itself to be the only guardian of international peace and security, but in some cases, it does not only help international peace and security. Rather, he and the United Nations are the main violators of human rights. The confrontation of two peace-oriented and security-oriented discourses with the violation of human rights regulations in the light of the power of the United Nations through the Security Council by imposing sanctions on nations and the risk of war cannot be reconciled with human rights regulations and requirements. On the other hand, the abuse of the power of the United Nations and the occurrence of some acts behind immunity have caused crimes in the form of humanitarian regulations to take place and these acts are ignored due to the powerful political structure. Therefore, secondary and derivative propositions resulting from hegemonic supremacy have not presented a realistic discourse in favor of balancing human rights. So, the result is that the idealism and duality in the international system, which is caused by the hegemonic power, has faced a serious challenge to the provisions of human rights and peace and security. Therefore, the structure of international law and the foundation of human rights should be redefined away from mental assumptions.
تبلیغات
