آموزه اساس در بستر الهیات سیاسی: بازاندیشی در نسبت خصیصه های استعلایی و درون ماندگار پروژه کارل اشمیت در مقایسه با موضع آرنت، فوگلین و اشتراوس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آموزه اساس کارل اشمیت، واجد سرشتی پیچیده است که به ویژه با در نظر گرفتن محوریت الهیات سیاست در منظومه فکری او، بر ابهاماتش افزوده می شود. اهمیت پرداختن به آموزه اساس اشمیت ازآن روست که فهم الهیات سیاسی و مفهوم امر سیاسی اشمیت، بدون فهم جهت گیری اساسی او در آموزه اساس، ناقص باقی می ماند. فهم آموزه اساس، پرتویی روشن بر کل پروژه اشمیت می افکند و می تواند محملی باشد برای ارزیابی نقشی که عنصر الهیاتی در آن پروژه ایفا می کند. پرسشی که مطرح می شود این است که آیا اتکای آموزه اساس و مفهوم امر سیاسی اشمیت بر خوانشی الهیاتی، ناشی از یک جهت گیری استعلایی نزد اوست؟ آیا صرف الهیاتی بودن استدلال های اشمیت در دفاع از آموزه اساس و مفهوم امر سیاسی که پیوندی تنگاتنگ با یکدیگر دارند، بر استعلایی بودن موضع او دلالت دارد؟ تأمل در زوایای استدلال اشمیت در طرح آموزه اساس و فهم پیوندهای وثیق آن با الهیات سیاسی و مفهوم امر سیاسی نشان می دهد که موضع اشمیت در تحلیل نهایی، علی رغم اتکایش بر خوانشی الهیاتی، درون ماندگار و غیراستعلایی است. در اینجا می کوشیم تا مدعای مذکور را از رهگذر مقایسه موضع اشمیت با موضع آرنت از یک سو و موضع فوگلین و اشتراوس از سوی دیگر، مستدل سازیم.The Doctrine of the Foundation in the Context of Political Theology: A Reevaluation of the Relationship Between Transcendent and Immanent Characteristics in Carl Schmitt's Project Compared to the Positions of Arendt, Voegelin, and Strauss
The doctrine of the foundation by Carl Schmitt possesses a complex nature, which is particularly compounded by the centrality of political theology in his thought system. The importance of addressing Schmitt's doctrine of the foundation lies in the fact that understanding his political theology and the concept of the political remains incomplete without grasping his fundamental orientation in the doctrine of the foundation. Understanding this doctrine sheds light on Schmitt's entire project and can serve as a basis for evaluating the role that the theological element plays in it. The question arises whether Schmitt's reliance on a theological reading of the doctrine of the foundation and the concept of the political stems from a transcendent orientation on his part. Does the purely theological nature of Schmitt's arguments in defense of the doctrine of the foundation and the concept of the political, which are closely linked, imply a transcendent position? Reflecting on the nuances of Schmitt's reasoning in presenting the doctrine of the foundation and understanding its close ties with political theology reveals that Schmitt's position, ultimately, despite its reliance on a theological reading, is immanent and non-transcendent. Here, we aim to substantiate this claim by comparing Schmitt's position with that of Arendt on one side and the Voegelin and Strauss on the other.
تبلیغات
