مطالعه تطبیقی شرط «حین انجام کار کارگر» در مسؤولیت مدنی کارفرما (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در ماده 12 قانون مسؤولیت مدنی، برای تشخیص محدوده شرط «حین انجام کار کارگر»، که در صدد تعیین قلمرو مسؤولیت کارفرما بوده، معیاری اعلام نشده است و محدوده این شرط دارای خلاء قانونی است. از طرفی، از معیارهای ماده 60 قانون تأمین اجتماعی نمی توان برای شرط حین انجام کار در ماده 12 قانون مسؤولیت مدنی وحدت ملاک گرفت؛ چون این دو ماده از لحاظ مسؤول پرداخت خسارت، اشخاص تحت حمایت و نوع خسارت تحت پوشش دارای تفاوت های اساسی می باشند. خلاف قاعده بودن مسؤولیت کارفرما و مطابق قاعده بودن مسؤولیت سازمان تأمین اجتماعی از دیگر تفاوت های اساسی این دو ماده است. رویه قضایی انگلیس که سابقه ای دیرینه با این شرط دارد، با انتخاب معیارهای متفاوت بر مبنای تحولات اجتماعی، نقشی فعال در تعیین معیار شرط موضوع بحث داشته؛ به این نحو در سال 2002 در پرونده معروف به لیستر، با انتخاب معیار «ارتباط نزدیک»، با هدف جبران خسارت قربانیان، موجب گسترش محدوده حین انجام کار کارگر شد، اما متعاقباًدیوان عالی کشور انگلیس در سال 2020 در پرونده موریسون، معیار ارتباط نزدیک به مفهوم ارتباط متعارف بین کار مورد استخدام و فعل زیان بار کارگر را به عنوان قاعده تعیین کرد. در حقوق ایران، هر چند رویه قضایی از قید و بند تقصیر و قواعد عام رهایی نیافته است، اما در برخی موارد، با گسترش مصادیق تقصیر کارفرما یا انتساب خسارت به مجموعه فعالیت کارفرما، سعی در گسترش محدوده مسؤولیت کارفرما داشته و بلکه ساختار معیار «ارتباط نزدیک» متعارف حقوق انگلیس را به ذهن متبادر می نماید.A comparative study of the condition "in the course of employment" in the employer's civil liability
Article 12 of the Civil Liability Law does not state a criterion for determining the scope of the “while the worker is performing his work” condition, which seeks to determine the scope of the employer’s liability and lacks a clear precedent in jurisprudence; therefore, the scope of the said condition has a legal vacuum. Contrary to the opinion of the doctrine, it turned out that the criteria of Article 60 of the Social Security Law cannot be used as a criterion for the while the worker is performing his work condition in Article 12 of the Law on Joint Liability; because the two aforementioned articles have fundamental differences in terms of the person responsible for paying the damages, the persons protected, and the type of damages covered. s. However, English judicial practice, by selecting different criteria based on social developments, has played an active role in determining the criterion of the condition under discussion; thus, in 2002, in the case known as Lister, by selecting the criterion of “close connection”, with the aim of compensating the victims, it led to an unlimited expansion of the scope of the while the worker is performing his work condition. Due to the broad interpretation of the aforementioned criterion and its extension to other cases and the creation of chaos and unreasonable procedure by the courts, in 2020, the Supreme Court of England, in the case known as Morrison, declared the aforementioned close connection criterion specific to sexual abuse cases, with the aim of preventing the imposition of an unfair obligation on the employer, and determined the close connection criterion to the concept of a normal connection between the work being hired and the harmful act of the worker as a rule..
تبلیغات
