ارائه مدلی برای توسعه پایدار بوم گردی عشایری (مورد مطالعه: عشایر استان کرمانشاه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: بوم گردی عشایری از اشکال گردشگری پایدار، با ارائه منبع جایگزین معیشت به جامعه بومی منجر به حفاظت از محیط زیست و ایجاد منافع اجتماعی و اقتصادی برای جوامع محلی می شود. هدف پژوهش: این پژوهش با هدف ارائه مدلی برای توسعه پایدار بوم گردی عشایری در استان کرمانشاه انجام شد. روش شناسی تحقیق: در این پژوهش از رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) از نوع اکتشافی استفاده شد. جامعه هدف در فاز کیفی شامل کارشناسان ارشد و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و سازمان امور عشایری استان کرمانشاه بودند که بعد از انجام مصاحبه با ده نفر اشباع نظری حاصل شد. پس از شناسایی محورهای اصلی؛ در فاز کمی، پرسشنامه ایی تهیه شد و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ایی با انتساب متناسب از میان جامعه آماری که شامل کارکنان و کارشناسان دو سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و سازمان امور عشایری استان کرمانشاه، بین 148 نفر توزیع شد. قلمروجغرافیایی پژوهش: قلمرو مورد مطالعه این پژوهش عشایر استان کرمانشاه بوده است. یافته ها و بحث: محورهای اصلی شناسایی شده در فاز کیفی شامل بهره گیری از پتانسیل های طبیعی منطقه، بهره گیری از امکانات، عوامل اجتماعی-فرهنگی، عوامل آموزشی و ترویجی، سیاست گذاری ها و رشد اقتصادی و درآمدی بود. در فاز کمی میانگین متغیرها حدود 45/3 تا 18/4 بود که نشان می دهد وضعیت متغیرها از متوسط تا خوب متغیر است. نتایج بخش تحلیل عاملی ضمن تأیید برازش مدل نشان داد که بهره گیری از امکانات، سیاست گذاری ها، عوامل اجتماعی-فرهنگی و رشد اقتصادی و درآمدی، بهره گیری از پتانسیل های طبیعی منطقه، و عوامل آموزشی و ترویجی به ترتیب با بار عاملی 65/0، 63/0، 58/0، 57/0، 59/0 و 62/0. بیشترین اهمیت را به ترتیب در تبیین مدل توسعه پایدار بوم گردی عشایری داشتند و می توانند این مدل را تبیین نمایند. نتایج: با این باور که افزایش توان اقتصادی، حفظ منابع زیست محیطی و حفاظت از میراث فرهنگی-اجتماعی سنگ بنای شکل گیری گردشگری پایدار است که رسالت اصلی آن دستیابی به توسعه پایدار است.؛ بوم گردی های عشایری یکی از مهم ترین حوزه های این رویکرد است. بر این اساس پژوهش حاضر با ارائه مدلی، مسیرهای اصلی توسعه بوم گردی های عشایری در استان کرمانشاه را شناسایی کرده است. بنابراین نتایج حاصل از این پژوهش می تواند مبنای تصمیم گیری سیاست گذاران برای دستیابی به توسعه پایدار بوم گردی های عشایری باشد.Providing a model for the sustainable development of nomadic ecotourism (case of study: nomads of Kermanshah province)
Introduction Nomadic ecotourism is a form of sustainable tourism that provides an alternative source of livelihood to the indigenous community, leading to environmental protection and creating social and economic benefits for local communities. Purpose This research was also conducted to provide a model for sustainable nomadic ecotourism in Kermanshah province. Methodology In this research, a mixed (qualitative-quantitative) exploratory approach was used. The target population in the qualitative phase included senior experts and managers of the Cultural Heritage, Handicrafts and Tourism Organization, and the Nomadic Affairs Organization of Kermanshah Province, which was theoretically saturated after conducting interviews with ten people. After identifying the principal axes, in the quantitative phase, a questionnaire was prepared and distributed among 148 people using a stratified sampling method with proportional assignment from the statistical population that included employees and experts of the two organizations of Cultural Heritage, Handicrafts and Nomadic Affairs Organization of Kermanshah Province. Geographical area of research The territory studied in this research is the nomads of Kermanshah province. Results and discussion: The main themes identified in the qualitative phase included the use of natural potentials, utilization of resources, socio-cultural factors, educational and promotional factors, policymaking, and economic growth and income generation. In the quantitative phase, the average values of the variables ranged from 3.45 to 4.18, indicating that the status of the variables varied from average to good. The results of the factor analysis, which confirmed the model's fit, showed that the use of resources, policymaking, socio-cultural factors, and economic growth and income generation, followed by the use of natural potentials of the region, and educational and promotional factors, had the highest factor loadings of 0.65, 0.63, 0.58, 0.57, 0.59, and 0.62, respectively. These factors were the most important in explaining the sustainable development model of nomadic ecotourism. Conclusion With the belief that increasing economic power, preserving environmental resources, and protecting cultural-social heritage are the cornerstones of sustainable tourism, whose main mission is to achieve sustainable development, Nomadic tourism is one of the most important areas of this approach. Based on this, the present research has identified the main development paths of nomadic ecotourism in Kermanshah province by presenting a model. Therefore, the results of this research can be the basis for policymakers to achieve sustainable development of nomadic ecotourism.
تبلیغات
