سیاست متحد الشکل کردن لباس و هویت رسمی جدید ایرانی در جامعه عرب خوزستان (عصر پهلوی اول) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سیاست متحدالشکل کردن لباس ایرانیان به عنوان یکی از ارکان نمادین برساختن هویت جدید ایرانی در سرتاسر دوره پهلوی اول دنبال شد. اجرای این سیاست در مناطق مختلف کشور و در قبال اقوام مختلف، رویه های خاصی را ایجاب می کرد. جامعه ی عرب خوزستان یکی از حوزه های قومی بود که در معرض این سیاست قرار گرفت. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که این سیاست در جامعه عرب خوزستان با کدام تدابیر و شیوه های عملی دنبال شد و چه واکنش هایی را از سوی این جامعه ی قومی در پی داشت؟ تحقیق حاضر با روش تاریخی و استفاده از منابع دست اول مانند اسناد و نشریات صورت گرفته است. یافته های تحقیق حکایت از آن دارد که کارگزاران حکومت درزمینه ی اجرا و پیشبرد اقدامات خود به دو روش متوسل شدند؛ نخست استفاده از سازمان آموزش رسمی و دستگاه های اداری و دوم جلب نظر شیوخ و نخبگان جامعه ی موردنظر. آن ها بنا به ملاحظات و موقعیت اجتماعی و منافع مادی با این سیاست همراهی هایی نشان دادند. درواقع کارگزاران می دانستند که بدون جلب نظر و همراهی این شیوخ نمی توانند برنامه های موردنظر خود را در منطقه پیاده سازند. به علاوه نتایج این تحقیق نشان می دهد که جامعه عرب خوزستان علاوه بر روش های نافرمانی جمعی، با تن دادن به مهاجرت به کشور همسایه عراق، در قبال این سیاست از خود واکنش نشان دادند. بدین ترتیب نتایج تحقیق این مهم را آشکار ساخت که سیاست متحدالشکل کردن لباس مردم عرب خوزستان نه تنها به پیشبرد سیاست هویت جدید و رسمی یاری نرساند، بلکه آن را با چالش تازه ای نیز روبرو ساخت.The policy of unifying the dress and the new Iranian official identity in the Arab society of Khuzestan (first Pahlavi era)
During the first Pahlavi period, a policy was implemented to standardize clothing styles throughout Iran in order to establish a new Iranian identity. This policy required specific procedures to be put in place in various regions and for different ethnic groups. The Arab society in Khuzestan was one of the groups impacted by this policy. This research aims to explore how this policy was enforced in the Arab society of Khuzestan, the methods and measures that were utilized, and the response of the ethnic community. The research was carried out using the historical method and official documents. The findings reveal that government agents employed two approaches to enforce and promote this policy. The first approach involved formal education institutions and administrative bodies, while the second approach enlisted the support of the shuyūkh and elites of the Arab society who backed the policy for social status, financial interests, and other reasons. Additionally, the research demonstrates that the Arab society in Khuzestan reacted to this policy by participating in collective disobedience and relocating to Iraq. Moreover, the uniform clothing policy not only failed to further the new identity initiative but also posed a new challenge.
تبلیغات
