Analyse narrative du temps dans Les Sirènes de Bagdad de Yasmina Khadra d’après la théorie de Genette (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Le temps fait partie des composantes fondamentales des textes romanesques et il est impossible qu’un roman échappe à l’ordre temporel. Dans sa théorie du temps narratif concernant l'analyse du récit, Gérard Genette aborde ce concept sous trois niveaux: l'ordre, la durée et la fréquence. Alors, dans le cadre de la présente recherche, nous avons essayé d’étudier Les Sirènes de Bagdad (2006) de Yasmina Khadra, écrivain algérien d’expression française, d’après la théorie narratologique de Genette, en supposant que les va-et-vient entre le temps raconté et celui de la narration au sein dudit ouvrage offrent une assise appropriée pour concevoir les éléments temporels au sein de la théorie narratologique. Cette recherche, menée suivant une approche descriptive et analytique, repose sur la collecte de données bibliographiques. La question principale de la recherche consiste donc à savoir comment les données temporelles contribuent-elles à la construction de ce roman et comment les éléments narratifs jouent-ils leur rôle dans la progression de la narration. A ce titre, les mécanismes temporels de la narratologie ont été définis en premier lieu comme cadre théorique de la recherche, ensuite l’interaction des éléments temporels, les uns avec les autres et avec les autres éléments du texte, a été examinée. Les résultats de la présente étude confirment que le flux linéaire du temps est souvent perturbé par les anachronies rétrospective et prospective; la narration est souvent ralentie par les procédés utilisés et vu le grand nombre de dialogues et de pauses descriptives, le roman manque de dynamisme et d’action.بررسی زمانمندی روایت در رمان «آژیرهای بغداد» از یاسمینا خضرا بر اساس نظریه ژرار ژنت
زمان یکی از اجزای بنیادی روایت است و به سختی می توان داستانی را تصّور کرد که فاقد نظم زمانی باشد. ژرار ژنت در نظریه زمان روایی خود در بحث تحلیل روایت، به زمان در سه سطح نگریسته است: نظم، تداوم و بسامد. از این رو، در چارچوب جُستار کنونی، سعی براین بوده است تا رمان آژیرهای بغداد نوشته یاسمینا خضرا، نویسنده فرانسوی زبان الجزایری تبار، بر مبنای نظریه روایت شناسی ژنت مورد کندوکاو قرار گیرد. تفاوت میان زمان روایت شده و زمان لازم برای روایت دراین اثر، پایه ای مناسب برای به تصویر کشیدن عناصر زمانی برمبنای نظریه روایت شناسی فراهم آورده است. این تحقیق بر اساس رویکرد توصیفی تحلیلی و جمع آوری داده های مرتبط با منابع کتابخانه ای انجام شده است. پرسش اصلی مقاله این است که داده های زمانی به چه شیوه در نوشتن این رمان کارایی خود را نشان داده و چگونه عناصر روایی نقش خود را در پیشبرد داستان ایفا نموده اند. به این اعتبار، نخست ساز و کارهای زمانی روایت شناسی به عنوان چارچوب نظری تحقیق تعریف و تبیین شده است، آنگاه تعامل عناصر زمانی با یکدیگر و با سایرعناصر متن، مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. برآیند پژوهش نشان می دهد که به طور کلی، خطی بودن زمان روایت به دلیل تعدّد انواع زمان پریشی از نوع گذشته نگر و آینده نگر مختل شده است و به سبب اسلوب انتخابی نویسنده، روایت اغلب ضرب آهنگی کُند به خود گرفته است و با توجه به شمار زیاد گفتگو و مکث توصیفی در سراسر متن، رمان از پویایی و کنش لازم برخوردار نیست.
تبلیغات
