The Soul-Body Relationship in the Views of Plato and Mullā Ṣadrā
آرشیو
چکیده
The connection between the soul and the body has always been acknowledged by philosophers, as seeing, hearing, remembering, recalling, thinking, experiencing joy and sadness, and enjoying, while being psychological phenomena, are deeply influenced by the body. Without the nervous, glandular, and muscular effects, these psychological events cannot occur. Similarly, psychological states have a significant impact on the body and human organism, a point often highlighted by psychologists and philosophers. This study, using a descriptive-analytical and comparative method, aims to examine Plato's and Mullā Ṣadrā's views on the soul and its relationship with the body. Based on the findings, Plato makes a distinction between the soul and the body, but believes in their reciprocal influence on one another. He identifies the soul with the essence of humanity and views the body as a foreign entity after death. Mullā Ṣadrā, however, sees the relationship between the soul and the body as a union, where each represents a stage in the existence of a single reality called "human." He believes that the soul and the body mutually affect each other, and in its initial emergence, the soul is corporeal, later reaching the state of abstraction through substantial motion. The soul's attachment to the body is intrinsic, and the soul remains a soul only while connected to the body. Overall, this study shows that although Mullā Ṣadrā has been influenced by Plato in some aspects, he also presents his unique perspectives in this area.رابطه نفس و بدن در اندیشه افلاطون و ملاصدرا
ارتباط بین نفس و بدن همواره مورد تصدیق فلاسفه بوده است؛ زیرا دیدن، شنیدن، به خاطرسپردن، به یادآوردن، فکرکردن، شادشدن و غمگین شدن و لذت بردن و ... در عین حال که اموری روانی هستند، بدن در تحقق آنها نقش بسیار مهمی ایفا می کند؛ به گونه ای که اگر این تأثیر و تأثر عصبی و غددی و ماهیچه ای نباشد، تحقق این امور روانی امکان پذیر نیست؛ همان طور که امور روانی نیز تأثیر بسیار زیادی در بدن و ارگانیسم انسانی دارد و روان شناسان و فیلسوفان به آن اشاره کرده اند. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و مقایسه ای در پی آن است که دیدگاه های افلاطون و ملاصدرا درباره نفس و رابطه آن با بدن را بررسی کند. بر اساس یافته ها، افلاطون بین نفس و بدن تمایز ذاتی قائل است؛ اما به تأثیر متقابل آنها بر یکدیگر معتقد است. او روح را با ذات انسانی یکی می داند و بدن را موجودی بیگانه پس از مرگ در نظر می گیرد. ملاصدرا رابطه نفس و بدن را اتحادی می داند؛ به این صورت که هریک مرتبه ای از مراتب وجودی یک واقعیت واحد به نام انسان هستند. او معتقد است نفس و بدن تأثیر متقابل بر یکدیگر دارند و نفس در ابتدای حدوث، جسمانی است و در اثر حرکت جوهری به مرتبه تجرد می رسد. تعلق نفس به بدن ذاتی است و نفس تا وقتی نفس است که به بدن تعلق داشته باشد؛ به طورکلی پژوهش حاضر نشان می دهد که اگرچه در برخی موارد ملاصدرا از افلاطون تأثیر پذیرفته است؛ اما نظرات خاص خود را نیز در این زمینه دارد.
تبلیغات
