آسیب شناسی برندسازی در آموزش عالی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
امروزه بحث برند و برندسازی برخلاف خاستگاه آن، به همه حوزه های اجتماعی از جمله آموزش عالی نفوذ کرده است. این پژوهش با هدف بررسی و تعیین مؤلفه های آسیب ساز برندسازی در آموزش عالی ایران و آسیب هایی که برندهای دانشگاه ها و مؤسسات آموزشی و پژوهشی را تحت الشعاع قرار می دهند، انجام شد. به منظور تحقق این هدف، با 12 نفر از اساتید و صاحب نظران علمی و خبرگان دانشگاهی که با روش نمونه گیری غیر احتمالی قضاوتی و به صورت ارجاع زنجیره ای انتخاب شدند، مصاحبه های عمیق و نیمه ساخت یافته صورت گرفت. با تحلیل مصاحبه های ترانویسی شده از طریق روش تحلیل تم، 106 کد و 23 تم فرعی استخراج و در قالب هفت تم اصلی دسته بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد، آسیب های برندسازی در آموزش عالی در هفت دسته قابل تفکیک اند. فقر تفکر استراتژیک برندمحور، دولت سالاری، پیوند ناپایدار با ذی نفعان، کمّیت گرایی، طنین بین المللی محدود، فُرمالیسم علمی و درک مناسک گرایانه از مفهوم برند، قالب های اصلی آسیب زای برند دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کشور هستند. یافته های این پژوهش به سیاست گذاران و مدیران اجرایی آموزش عالی در راستای خلق، تقویت و توسعه برندهای دانشگاهی کمک شایان توجهی می کند.The Pathology of Branding in Iran’s Higher Education System
Contrary to its origins, the discourse on brand and branding has permeated various social domains, including higher education. This study investigates the detrimental factors associated with branding in Iran’s higher education system and explores the challenges universities and educational and research institutions face in building strong brands. Employing in-depth semi-structured interviews, 12 professors, scientific experts and university professionals have been engaged, selected through judgmental non-probability sampling and chain referral methods. Through thematic analysis of the interview transcripts, 106 codes and 23 sub-themes have been identified, which were further categorized into seven main themes. The research findings reveal seven categories of damages caused by branding in the higher education system: deficient brand-oriented strategic thinking, excessive bureaucracy, inadequate stakeholder engagement, overemphasis on quantification, limited international recognition, rigid adherence to formalism, and ritualistic interpretation of branding concepts. These insights provide valuable guidance to policymakers and administrators in developing, strengthening and advancing university brands.
تبلیغات
