ابژه زیبایی و امر والا: تقابل ادراک حسی و خیال از منظر هگل، میکل دوفرن و سارتر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مفهوم «اُبژه» از منظر سه فیلسوف بزرگ، یعنی هگل، میکل دوفرن و سارتر، با تفسیرهای متفاوتی همراه است که در این مقاله به واکاوی دقیق آنها پرداخته میشود. با توجه به تقدم زمانی دیدگاهها، این سه اندیشمند رویکردهای متمایزی نسبت به ابژه ارائه کردهاند. هگل، ابژه را در سه سطح میبیند: ابتدا در طبیعت، ابژه به شکل ادراک انتزاعی ظاهر میشود؛ در مرحله دوم، در ایده عقلی، وحدت آگاهی و واقعیت انضمامی سوبژکتیو مشاهده میشود؛ و در نهایت، به امر والا به عنوان کلیتی ذاتی و مطلق میرسد. او معتقد است که زیبایی در ذات خود محسوس نیست و از ادراک حسی فراتر میرود. پایینترین مرتبه زیبایی، طبیعتی است که از اشیا بیجان تشکیل شده و سپس به سوی کاملترین مرتبه حرکت میکند.در مقابل، میکل دوفرن با دیدگاهی متفاوت، معتقد است که سطح سوم در واقعیت خارجی به صورت عقلی به عنوان ایدهای آرمانی و مسلط در بیرون تجلی مییابد. اما سارتر ابژه را محصول خیال میداند و نه ادراک حسی. او، برخلاف هگل و دوفرن، رویکردی متفاوت برای حل این مسئله ارائه میدهد که در آن، ابژه زیباییشناسانه نه تنها واقعیتی عقلی محض ندارد و نه به جنبههای روانی محدود میشود، بلکه به عنوان شی در قالب بازنمود نیز دیده نمیشود و به جای آن، واقعیتی خیالی است.The object of beauty and the sublime: the opposition of sensory perception and imagination (from the perspective of Hegel, Michel Dufresne and Sartre)
The concept of "object" from the perspective of three great philosophers, namely Hegel, Michel Dufresne and Sartre, is associated with different interpretations, which are analyzed in detail in this article. According to the temporal precedence of the views, these three thinkers have presented different approaches to the object. Hegel sees the object on three levels: first, in nature, the object appears in the form of abstract perception; In the second stage, in the rational idea, the unity of consciousness and concrete subjective reality is observed; And finally, it reaches the sublime as an inherent and absolute totality. He believes that beauty is not perceptible in its essence and goes beyond sensory perception. The lowest order of beauty is nature which consists of inanimate objects and then moves towards the most perfect order. On the other hand, Michel Dufresne, with a different point of view, believes that the third level in external reality manifests intellectually as ideal and dominant ideas. But Sartre sees the object as a product of imagination and not sensory perception. Unlike Hegel and Dufresne, he presents a different approach to solve this problem, in which the aesthetic object not only does not have a pure intellectual reality, nor is it limited to psychological aspects, but is also not seen as an object in the form of representation, and instead, It is an imaginary reality.Keywords: object, aesthetics, sensory perception, imagination, sublime.
تبلیغات
