بازنگری پراگماتیستی تعریف شهرسازی در ایران بر اساس نظریه داده بنیاد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بیان مسئله: حدود شش دهه از فعالیت رسمی شهرسازی در ایران می گذرد، اما دستاوردهای توسعه شهری متناسب با مدت زمان این فعالیت نبوده است. یکی از علل ناکارآمدیِ نظام شهرسازی ایران فقدان تعریف مشخص در چارچوب یک پارادایم نظری صریح است که نتیجه آن ابهام در تعریف، نقش، جایگاه و عملکرد این رشته است.هدف: پژوهش حاضر جستجوی تعریف شهرسازی را مبتنی بر فلسفه پراگماتیسم موردنظر قرار داده تا بتوان با ارائه مفهومی صریح از شهرسازی، زمینه ای واقع گرا برای عبور از ابهامات و دستیابی به توسعه شهری فراهم نمود.روش: پژوهش از نوع کیفی است و در آن از راهبرد نظریه زمینه ای برای فهم الگوهای شهرسازی ایران از دیدگاه حرفه مندان به منظور ارائه تعریف عمل گرا و با هدف زمینه سازی برون رفت از کاستی ها استفاده شده است. یافته ها: یافته ها از طریق تحلیل داده ها پس از کدگذاری 3 مرحله ای، به 5 مورد شرایط علی، زمینه ای، مداخله ای، راهبردها و پیامدها تفکیک و درنهایت مقوله اصلی: «نقص و ناکارآمدی رویکرد برنامه ریزی در مسیر توسعه شهری» به دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج، شهرسازی دانشی بین رشته ای و عمل محور است که با رویکردی انتقادی و مردم نگارانه به شناخت شهر و تعاملات و کنش های ساکنان پرداخته و در چارچوب حکمرانی دموکراتیک و مشارکتی، به توسعه یکپارچه و پایدار شهر و پاسخگویی به مطالبات شهروندان می انجامد. پراگماتیسم می تواند به عنوان یک پارادایم فلسفی- روش شناختی، مبنایی برای بازتعریف شهرسازی و مفاهیم آن در آینده ایران قرارگرفته و زمینه تحولات در نگرش، روش ها و الگوهای حاکم را در تناسب با زمینه و مطالبات شهروندان، با هدف دستیابی عمل گرایانه به توسعه یکپارچه و پایدار فراهم نماید.Pragmatic Reconsideration of the Definition of Urban Planning in Iran Based on Grounded Theory
Introduction: About six decades have passed since the official activity of urban planning in Iran, but the achievements of urban development have not been commensurate with the duration of this activity. One of the reasons for the inefficiency of the Iranian urban planning system is the lack of a specific definition within the framework of a clear theoretical paradigm, which results in ambiguity in the definition, role, status and performance of this field.Goals: The present study aims to search for the definition of urban planning based on the philosophy of pragmatism in order to provide a realistic basis for overcoming ambiguities and achieving urban development by presenting a clear concept of urban planning.Methodology: The research is of a qualitative type and uses the grounded theory strategy to understand Iranian urban planning patterns from the perspective of professionals in order to provide a pragmatic definition and with the aim of providing a basis for overcoming shortcomings.Result: The findings were separated into 5 categories of causal, contextual, interventional, strategies, and consequences through data analysis after 3-stage coding, and finally the main category: "Defects and inefficiency of the planning approach in the path of urban development" was obtained. Conclusion: Based on the results, urban planning is an interdisciplinary and action-oriented knowledge that deals with the city and the interactions and actions of residents with a critical and ethnographic approach, and within the framework of democratic and participatory governance, leads to integrated and sustainable development of the city and responsiveness to citizens' demands.Pragmatism, as a philosophical-methodological paradigm, can serve as a basis for redefining urban planning and its concepts in the future of Iran and provide the basis for changes in the prevailing attitudes, methods, and patterns in proportion to the context and demands of citizens, with the goal of pragmatically achieving integrated and sustainable development.
تبلیغات
