جایگاه راهبرد ائتلاف شکنی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی: شورای همکاری خلیج فارس) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اعضای شورای همکاری خلیج فارس بر خلاف ائتلاف ظاهری، فاقد یک رویکرد منسجم در سیاست خارجی هستند. در این میان قطر و عمان به دلایل محتلف داخلی و خارجی، از نامتجانس ترین سیاست خارجی نسبت به سایر اعضای شورا برخوردارند. این شرایط فرصتی برای جمهوری اسلامی ایران فراهم کرده است تا با توسعه و تحکیم روابط خود با قطر و عمان در حوزه های مختلف، سیاسی، امنیتی و اقتصادی، به جذب بیشتر این دو کشور در سیاست های منطقه ای خود و جدا سازی آنها از شورای همکاری خلیج فارس بپردازد. در این راستا، راهبرد ائتلاف شکنی از مهمترین دستورکارهای سیاست خارجی ایران در برخورد با شورای همکا ری خلیج فارس بوده است. سوال مقاله این است که جمهوری اسلامی ایران چگونه از واگرایی میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس در راستای تحقق اهداف و منافع خود بهره می برد؟ در پاسخ به سوال مذکور، این فرضیه مطرح شده است که «با توجه به وجود واگرایی های سیاسی میان برخی اعضای شورای همکاری خلیج فارس، در سطوح منطقه ای و فرامنطقه ای ، جمهوری اسلامی ایران در کنار موازنه گری داخلی از راهبرد ائتلاف شکنی در جهت در جهت جلوگیری ازشکل گیری اتحاد منطقه ای علیه این کشور و ایجاد همگرایی با اعضای نامتجانس شورای همکاری خلیج فارس استفاده می کند.» پژوهش حاضر با شیوه توصیفی-تحلیلی و با رویکرد موردی انجام شده است. در رویکرد موردی به طور جزئی نگر و به روش کیفی و با کاربست نظریه در «مورد»، به مطالعه دقیق ابعاد آن مورد و تفسیر و تحلیل داده های پیرامون آن پرداخته می شود.جمع آوری داده ها به شیوه کتابخانه ای، استفاده از مجلات علمی ومنابع معتبر اینترنتی صورت گرفته است.The Status of Wedge Strategy in the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran (Case Study: Persian Gulf Cooperation Council)
The members of the Persian Gulf Cooperation Council, unlike the apparent alliance, lack a coherent approach in foreign policy. Some of these differences are rooted in regional contexts and their relationship with the Islamic Republic of Iran. These conditions have provided an opportunity for the Islamic Republic of Iran to expand and strengthen its relations with Qatar and Oman in various political, security and economic fields, to attract these two countries in its regional policies and separate them from the Persian Gulf Cooperation Council. In this regard, the “wedge strategy” has been one of the most important agendas of Iran's foreign policy in dealing with the Persian Gulf Cooperation Council. Therefore, The question of the article is, how does the Islamic Republic of Iran take advantage of the divergence among the members of the Persian Gulf Cooperation Council in order to realize its goals and interests?In response to the mentioned question, this hypothesis has been proposed that " Due to the existence of political divergences among some members of the Persian Gulf Cooperation Council, at the regional and extra-regional levels, the Islamic Republic of Iran, along with internal balancing, uses “wedge strategy” in order to prevent the creation of a regional alliance against this country and to converge with incompatible members of the Persian Gulf Cooperation Council”. The current research was carried out using the descriptive-analytical method and data collection was done in a library manner, using scientific journals and reliable internet sources.
تبلیغات
