بررسی تطبیقی اثربخشی گفتمان های فردید و سید قطب در توسعه اسلام سیاسی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فردید و سیدقطب متفکران برجسته اسلامی بودند که اندیشه هایشان تأثیر بسزایی در چشم انداز سیاسی کشورهای متبوعشان و حتی جهان اسلام داشته است. درهمین راستا، این مقاله به بررسی تأثیر اندیشه سیاسی آن ها بر شکل دهی به جامعه و سیاست در توسعه اسلام سیاسی می پردازد. پژوهش حاضر با استفاده از چارچوب تحلیل تطبیقی، بهره بردن از هرمنوتیک روشی اسکینر و با تحلیل نوشته ها و سخنرانی های آنان، چگونگی شکل دهی اندیشه های آنان به ایدئولوژی ها و جنبش های سیاسی در ایران و مصر و اثربخشی این تأثیرات بر توسعه اجتماعی و سیاسی گسترده تر دو کشور را بررسی می کند. یافته های این پژوهش، نشان می دهد اندیشه این دو متفکر در شکل دهی به اسلام گرایی سیاسی تندرو، روایت های ایدئولوژیک از مذهب و سنت، به حوزه عمومی و سیاسی انتقال یافته و در شکل گیری جنبش های سیاسی رادیکال و سیاست فرهنگی مبتنی بر عدم تحمل و رد ایده های غربی به نفع رویکرد سنتی تر و محافظه کارانه نمایان شده است. این نتایج بیانگر این است علی رغم تفاوت در مبانی فکری و شرایط سیاسی-اجتماعی دو متفکر، استدلال های آن ها از ساختار اساسی یکسانی پیروی می کند که در اصرار بر نقش دین در شکل گیری جامعه و سیاست در توسعه اسلام سیاسی تلاقی پیدا می کند.Comparative study of the effectiveness of Fardid and Sayyid Qutb discourses in the development of political Islam
Ferdid and Sayyid Qutb were prominent Islamic thinkers whose ideas have had a significant impact on the political landscape of their respective countries and even the Islamic world. In this context, this article examines the influence of their political thought on shaping society and politics in the development of political Islam. This research utilizes a comparative analysis framework, employing Skinner’s hermeneutic method, and analyzes their writings and speeches to explore how their thoughts have shaped ideologies and political movements in Iran and Egypt and the effectiveness of these influences on the broader social and political development of the two countries. The findings of this research indicate that the ideas of these two thinkers have contributed to the formation of radical political Islamism, ideological narratives of religion and tradition, transitioning into the public and political spheres, and manifesting in the creation of radical political movements and a cultural policy based on intolerance and rejecting Western ideas in favor of a more traditional and conservative approach. These results suggest that despite the differences in the ideological foundations and political-social conditions of the two thinkers, their arguments follow a fundamentally similar structure that intersects in their insistence on the role of religion in shaping society and politics in the development of political Islam.
تبلیغات
