زبان بدن و پیامدهای آن در داستان های کوتاه جویس کارول اوتس (تحلیلی گفتمانی)
آرشیو
چکیده
جویس کارول اوتس داستان های کوتاه متعددی درباره بدن نوشته است. او بدن انسان را در تمام اشکال و شرایط مختلف به تصویر کشیده است .اگرچه با بدن به عنوان مرد یا زن، سیاه پوست یا سفید پوست، سالم یا بیمار و قوی یا ضعیف به صورت متفاوتی رفتار می شود، اما هر کدام به شکلی در معرض درد هستند. تفاوت ها در بدن شامل بدن های آسیب دیده و رنج دیده، بدن های بیمار، بدن های جنسیتی شده، بدن های در حال تولید مثل و بدن های تغییر شکل یافته می شود. هدف این تحقیق این است که نشان دهد اوتس تا چه حد در بازنمایی بدن ها بر اساس واقعیت موفق بوده است و در داستان های کوتاه خود بیشتر به چه نوع بدن هایی توجه دارد. او برای هر نوع از بدن که معرفی می کند شواهدی ارائه کرده است و این مطالعه به جزئیات داستان ها پرداخته است تا شواهد را برجسته کند و آن ها را با واقعیت و نظریه های علمی تطبیق دهد. برای این پژوهش از مجموعه داستان های کوتاه اوتس در دوره های زمانی مختلف استفاده شده است تا نگاهی اجمالی به آثار او در دوره های مختلف کارش داشته باشیم، نه صرفاً در زمان یا مجموعه ای خاص. مجموعه های مورد مطالعه در این تحقیق عبارتند از: من کسی نیستم که بشناسی (۲۰۰۵)، شوهر عزیز(۲۰۱۰)، شوره زار (۲۰۱۰)،دوشیزه ی ذرت (۲۰۱۱)، کوکب سیاه و رز سفید (۲۰۱۲)، دوست داشتنی، تاریک، عمیق. (۲۰۱۴) و منطقه ی جرم خیز (۲۰۱۴).Body Language and Its Implications in Joyce Carol Oates’s Short Fiction: A Discursive Reading
Joyce Carol Oates has pictured the human body in almost all its different forms and shapes. Human bodies, although treated differently as male or female, black or white, healthy or diseased and strong or weak, are all subject to pain in similar ways. The differences in bodies range from injured and tormented bodies, diseased bodies, gendered bodies, and reproducing bodies to modified and deformed bodies. This study aims to shed light on the versatility of the body and its implications in Oates’s short fiction. Excerpts from her fiction presented here, prove that Oates has been concerned with human physical manifestation and the contradictions associated with it. She has speculated on how human beings are treated differently based on what body they dwell in. For this study, Oates’s collections of short stories in different periods have been investigated. The collections studied in this research are: I Am No One You Know (2005), Dear Husband (2010), Sourland: Stories (2010), The Corn Maiden (2011), Black Dahlia and White Rose (2012), Lovely, Dark, Deep (2014), and High Crime Area (2014), Night Gaunts and Other Tales of Suspense (2018).
تبلیغات
