ثبات و توسعه در روابط با همسایگان متخاصم؛ مدیریت سیاست خارجی در نزد ادریسیان
آرشیو
چکیده
ادریسیان به عنوان نخستین دولت علوی نسب در نیمه دوم قرن دوم هجری در شمال غرب آفریقا و سرزمین مغرب اقصی، در منطقه ای حیات خود را آغاز کرد که از همه سو با دولت های متخاصم احاطه شده بود: امویان اندلس در شمال، اغلبیان در شرق و دولت شهرهای خارجی مسلک بنورستم در شمال شرقی و بنومدرار در جنوب شرقی. معنای چنین موقعیت جغرافیایی ورود ناگزیر به جنگ های طولانی و فرسایشی و تنش های مستمر است، اما با مطالعه تاریخ ادریسیان نه تنها خبری از جنگ های مستمر نیست؛ بلکه با یک دولت با ثبات روبرو می شویم که درخشان ترین دوره تمدنی منطقه مغرب اسلامی در قرون نخستین هجری را رقم می زند. بررسی مدیریت سیاست خارجی ادریسیان و تبیین راهبردهای این دولت در مهار تخاصم و تبدیل بحران ها به فرصت در عرصه دیپلماسی مسأله اصلی پژوهش پیش رو است. مطالعه تاریخی با روش توصیفی و تبیین علّی با تکیه بر داده کاوی در گزارش های تاریخی مربوط به این دولت نشانگر این مطلب است که ادریسیان با اتخاذ سیاست هایی از قبیل: تسامح مذهبی، روابط تجاری گسترده با همسایگان، برقراری موازنه قدرت و بهره برداری از اختلافات قبایلی در قلمرو همسایگان توانستند در سیاست خارجی موفق عمل کرده و از درگیری های فرسایشی و جنگ های مستمر با همسایگان پرهیز نمایند و بدین طریق زمینه برای ثبات و توسعه در قلمرو خود را فراهم نمایند.Stability and development among hostile neighbors; Edrisid's foreign policy management
Edrisid, as the first Alawite state in the second half of the second century A.H, settled down in North-West Africa; in a region surrounded by hostile states from all sides, the Umayyads of Andalusia in the north, the Aghlabid's in the east; and the Banurostam government in the northeast and Banumedarar government in the southwest. Being located in such a geographical position must lead to the inevitable entry into long and erosive wars and endless tensions. However, by studying the history of Edrisid's not only don’t we see any continuous wars but we come across a stable government which carries out the most brilliant period of civilization in the Islamic Maghreb region in the first centuries (A.H.). The current research intends to look into Edrisid's foreign policy management and explaining the strategies of this government in curbing hostilities and turning crises into opportunities in the field of diplomacy. Data analysis in the historical reports related to this government reveals that the Edrisid's were able to succeed in foreign policy by adopting policies such as: religious tolerance, extensive business relations with neighbors, establishment of a balance of power and exploiting tribal differences in the territory of neighbors. Through these measures, they were able to avoid erosive conflicts and continuous wars with neighbors and thus provide the basis for stability and development in their territory.
Edrisid's,political-commercial relations,Khawarij,Andalusian Umayyads,Aghlabid's,
تبلیغات
