مقایسه چگونگی شکل گیری پرسه زنی در فضاهای شهری در دو دیدگاه اندیشمندان حکمت ایرانی - اسلامی و فلاسفه غربی با تاکید بر ویژگی های زمینه ای( باوری، فرهنگی،تاریخی و ادبی)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به تحولات اجتماعی و فرهنگی اخیر، مفهوم پرسه زنی به عنوان یک عمل اجتماعی و معنوی اهمیت یافته است. این پژوهش با هدف بررسی ابعاد مختلف پرسه زنی از منظر فلسفه غربی و حکمت ایرانی - اسلامی انجام شد. هدف پژوهش، تحلیل و مقایسه این دو دیدگاه و کشف معانی عمیق تر این عمل در هر کدام از سنت های فرهنگی است.روش تحقیق: پژوهش حاضر بر مبنای تحلیل متون ادبی و فلسفی صورت گرفته است. با استفاده از منابع و متون کلیدی از هر دو سنت غربی و ایرانی - اسلامی، ابعاد فلسفی و معنوی پرسه زنی مورد واکاوی قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان می دهد که در فلسفه غربی، پرسه زنی به عنوان یک عمل فردگرایانه و زیبایی شناختی شناخته می شود؛ نویسندگانی چون چارلز بودلر این مفهوم را از طریق توصیف جزئیات زندگی شهری و زیبایی های آن به تصویر کشیده اند. در مقابل، در حکمت ایرانی - اسلامی، پرسه زنی به عنوان سلوک عرفانی و جستجوی حقیقت مطرح شده است، که نمونه های آن در اشعار مولوی و متون عرفانی مشاهده می شود.نتیجه گیری: پرسه زنی، در هر دو سنت غربی و ایرانی - اسلامی، نه تنها به عنوان یک فعالیت فردی، بلکه به عنوان یک فرآیند شناختی و معنوی درک می شود. این فعالیت، فرصتی برای درک عمیق تر از هویت فردی و معنای زندگی فراهم می آورد و به تعاملات اجتماعی و فرهنگی معنا می بخشد.Comparison of the Formation of Flânerie in Urban Spaces from the Perspectives of Iranian-Islamic Wisdom and Western Philosophers, with Emphasis on Contextual Features (Beliefs, Culture, History, and Literature)
Background and Objective: In light of recent social and cultural changes, the concept of wandering has gained significance as a social and spiritual act. This study aims to explore the various dimensions of wandering from the perspectives of Western philosophy and Iranian-Islamic wisdom. The objective is to analyze and compare these two viewpoints and uncover the deeper meanings of this practice in each cultural tradition.Methodology: The research is based on the analysis of literary and philosophical texts. Using key sources from both Western and Iranian-Islamic traditions, the philosophical and spiritual dimensions of wandering were examined.Findings: The results indicate that in Western philosophy, wandering is seen as an individualistic and aesthetic practice. Writers like Charles Baudelaire depict this concept by describing the details and beauty of urban life. In contrast, in Iranian-Islamic wisdom, wandering is regarded as a spiritual journey and a search for truth, as exemplified in the poetry of Rumi and other mystical texts.Conclusion: In both Western and Iranian-Islamic traditions, wandering is not only seen as an individual activity but also as a cognitive and spiritual process. This practice provides an opportunity for deeper understanding of individual identity and the meaning of life, while also imbuing social and cultural interactions with significance.
تبلیغات
