آرشیو

آرشیو شماره‌ها:
۲۰

چکیده

امکان به رسمیت شناختن زندانیان به عنوان افراد مستعد بزه دیدگی از خصوصیات نظام عدالت کیفری دوران جدید محسوب می شود. یکی از کارسازترین مداخله ها برای حمایت از زندانیان بزه دیده و همچنین پیشگیری از تکرار بزه دیدگی آنان نیز دسترس پذیرسازی زندانیان بزه دیده به عدالت خواهد بود. بیش از هر محیط دیگری، این محیط زندان است که نیازمند دسترس پذیرسازی به عدالت است، زیرا که زندان به شدت استعداد انکار حقوق زندانیان و بزه دیده سازی آنان را داراست. مضافاً که هدف دسترسی به عدالت نیز حمایت از گروه های آسیب پذیری_همچون زندانیان_ است. اما گاهی اوقات ممکن است موانعی سبب شوند تا خود این زندانیان بزه دیده بنابر دلایل متفاوت تمایلی در به کار بستن سازوکارهای دسترسی به عدالت نداشته باشند؛ یکی از این موانع، خرده فرهنگ زندانیان است. پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این پرسش است که خرده فرهنگ های موجود در میان زندانیان چه تأثیری در رویکرد و نگرش آنان نسبت به سازوکارهای دسترسی به عدالت در زندان دارد؟ برای پاسخگویی به پرسش، از روش های کیفی و به طور خاص مصاحبه عمیق با 25 نفر از زندانیان مرد و مأموران زندان سه زندان واقع در یکی از استان های شمالی کشور استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که خرده فرهنگ های زندان که حاصل تعاملات مستمر میان زندانیان و مأموران زندان بوده است، نقش مهمی در نحوه و میزان دسترسی به عدالت دارد. به همین منظور باید به نقش خرده فرهنگ های زندانیان به عنوان مؤلفه ای مهم در بهبود کیفیت دسترسی به عدالت زندانیان توجه داشت. به این ترتیب باید گفت عدم اعتماد زندانیانی که بزه دیده واقع می شوند به اثربخش بودن فرایند دادخواهی شان و باور آنها به وجود فرهنگ سکوت کارکنان زندان در برابر خطای همکاران، ترس از تکرار بروز پیامدهای ناگوار تجربه شده زندانیان دادخواه دیگر، خرده فرهنگ تقابل جویانه مبتنی بر انگاره «ما و دیگری»، نکوهش استمداد از هر فرد غیرخودی و در آخر نیز تفاهم نانوشته میان زندانیان و مأموران زندان بر تطابق با الگوی زندانی «زبان بسته» را می توان از جمله موانع فرهنگی در سخت تر شدن دسترسی زندانیان بزه دیده به عدالت دانست.

The Subcultures Ruling the Prison as an Impediment to the Access Route of Victimized Prisoners to Justice

In the dominant discourse of the criminal justice systems officials, at least it is feigned that they don`t see violence as the central core of punishment, especially imprisonment anymore. denormalization of living conditions inside the prison is removed from the agenda of prisons and normalization of prison conditions is taken. One of the most important strategies is to minimize the distance between prisoners and law-abiding citizens by improving conditions of prisoners to access to justice. To answer the question, qualitative methods and specifically in-depth interviews with 25 male prisoners and prison officers of three prisons located in the northern provinces of the country have been used. The findings of the research show that prison subcultures, which are the result of continuous interactions between prisoners and prison officers, play an important role in the quality and extent of access to justice .As such, it should be said that the prisoners' lack of trust of their complaints process being effective and their belief in the existence of the culture of silence among the prison staff against mistakes of their colleagues, the fear of repeating the unfortunate consequences experienced by other petitioning prisoners, the vengeful subculture based on the concept of "Us and Others", the condemnation of seeking help from any outsider and finally the unwritten agreement between the prisoners and the prison officers on conforming to the "Gagged" model of the prisoner can be considered as one of the cultural impediment that makes the prisoners access to justice much more harder.

تبلیغات