بازخوانی علیت ذهنی از منظر نوخاسته گرایی با تأکید بر مشکل طرد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در دیدگاه «نوخاسته گرایی» امور ذهنی دارای قدرت علّی مستقلی هستند و ازاین رو علیت ذهنی در این دیدگاه پذیرفته می شود. علیت ذهنی ناظر به ارتباط میان امور ذهنی و بدن است و در سطح علیت، میان امور ذهنی بدنی، ذهنی ذهنی و بدنی ذهنی مطرح می شود. در این میان علیت ذهن بدن که در فلسفه ذهن از آن به «علیت رو به پایین» گفته می شود، با چالش های مهمی مواجه است. طرد علّی یکی از اشکالات مهم علیه علیت ذهنی به شمار می آید. بنا بر اشکال طرد علّی، پدیده های فیزیکی (از جمله فعل و انفعالات بدنی) علل فیزیکی دارند و به ساختار عصبی انسان که توسط مغز پایش می شود، منتهی می گردند. در این صورت پدیده فیزیکی به عامل ذهنی نیاز ندارد؛ زیرا لازمه چنین امری پذیرش تعین مضاعف (تداخل علل) است که امری مردود به شمار می رود. اشکال طرد مبتنی بر پذیرش اصل «بستار» علّی فیزیکی است. این مقاله که به روش «توصیفی تحلیلی» صورت گرفته، اصل «بستار» علّی فیزیکی را به مثابه یکی از مقدمات اشکال طرد، نقد کرده و حاصل آن این است که مشکل طرد از مقدمات لازم برای نفی علیت ذهنی برخوردار نیست.A Revision to Mental Causation from the Perspective of Emergentism with an Emphasis on the Exclusion Problem
In the framework of "emergentism," mental phenomena are considered to possess independent causal power, thereby affirming mental causation. Mental causation pertains to the interaction between mental phenomena and the body and is discussed at three levels: mental-body, mental-mental, and body-mental causation. Among these, the causation between the mind and body -referred to as "downward causation" in philosophy of mind- faces significant challenges.
One of the key objections to mental causation is the causal exclusion problem. According to this objection, physical phenomena (including bodily interactions) have physical causes rooted in the neural structures observed by human brain. Thus, a physical phenomenon needs no mental cause, since acknowledging it would imply "overdetermination" (causal interference), which is generally rejected. The exclusion argument is grounded in the acceptance of the principle of "causal closure" in the physical domain.
This article, employing a "descriptive-analytical" method, critiques the principle of causal closure as a premise for the exclusion problem. The findings suggest that the exclusion problem does not have sufficient grounds to negate mental causation.
تبلیغات
