فسخ قرارداد و نحوه اعمال آن در فقه، حقوق ایران و فرانسه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: هدف مقاله حاضر فسخ قرارداد و نحوه اعمال آن در فقه، حقوق ایران و فرانسه است. در واقع هدف مقاله بررسی نقاط اشتراک و افتراق بین فسخ قرارداد و نحوه اعمال آن در حقوق ایران و فرانسه است. مواد و روش ها: روش تحقیق، مقایسه ای و شیوه گردآوری اطلاعات کتاب خانه ای است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است. ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: یافته های مقاله نشان می دهد که بر خلاف حقوق فرانسه، قانون ایران در خصوص حق فسخ ابتدایی ناشی از عدم اجرای تعهد اصلی قراردادی ساکت بوده و در این مورد قاعدهای عام را در خود جای نداده است. درحالی که توجه به مسائلی از جمله پیچیدگی موضوع شناسایی و تحلیل مسئولیت طرفین و تبعات مثبت و منفی آن در زمان مذاکره، انعقاد، اجرا و تسویه از جمله مهم ترین موارد مورد توجه در قوانین دو کشور است. نتیجه: نتایج مقاله نشان می دهد که در دکترین حقوقی ایران در خصوص فسخ قرارداد توسط یکی از طرفین گروهی فسخ قرارداد در فرض نقض آن از سوی یکی از طرفین قرارداد را توجیه نموده است. درحالی که گروه دیگر بر ضرورت شناسایی حق فسخ به عنوان قاعده ای عام نسبت به نقض تعهد در تمامی قراردادها تأکید نموده اند.Termination of the contract and its application in jurisprudence, Iranian and French law
Background and Aim: The purpose of this article is contract termination and its application in Iranian and French jurisprudence. In fact, the purpose of the article is to examine the commonalities and differences between contract termination and its application in Iranian and French law.
Materials and Methods: The research method is comparative and the method of collecting information is library. Materials and data are also qualitative and data collection was used in collecting materials and data.
Ethical Considerations: In this article, the originality of the texts, honesty and trustworthiness are observed.
Findings: The findings of the article show that, unlike French law, Iran's law is silent on the right of early termination due to non-fulfillment of the main contractual obligation and does not include general rules in this case, while paying attention to certain issues. Among the complexity of the issue of identifying and analyzing the responsibility of the parties and its positive and negative consequences at the time of negotiation, conclusion, execution and settlement, it is among the most important matters of concern in the laws of the two countries.
Conclusion: The results of the article show that in Iran's legal doctrine regarding the termination of the contract by one of the parties, a group justified the termination of the contract on the assumption of breach by one of the parties, while the other group justified the need to recognize the right of termination as They have emphasized a general rule regarding breach of obligation in all contracts.
تبلیغات
