مقایسه اثرات تصمیم های سیاسی در مجمع عمومی سازمان ملل و تصمیم های اقتصادی (تقاضا) بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با توجه به اهمیت سرمایه گذاری مستقیم خارجی و نقش آن در تأمین سرمایه و فناوری برای کشورهای در حال توسعه، و با نظر به اینکه این متغیر تابعی از متغیرهای اقتصادی (مانند بازبودن اقتصادی، فراهم بودن زیرساخت ها، وجود بازارهای مالی توسعه یافته و...) و سیاسی است؛ ضروری است اثرگذاری این دو دسته متغیر با یکدیگر مقایسه شوند. این موضوع با توجه به وضع تحریم های اقتصادی علیه کشورها طی سال های گذشته اهمیت می یابد. این موضوع در پژوهش حاضر با استفاده از متغیر اشتراک نظر در مسائل بین المللی و تشابه تصمیم های اقتصادی (تقاضا) مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا و به منظور محاسبه شباهت در سیاست خارجی از شاخص اشتراک در آراء ابراز شده در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و برای ارزیابی شباهت تصمیم گیری اقتصادی از شاخص لیندر استفاده شده است. برای انجام این مقایسه، از مدل جاذبه و روش Panel ARDL برای توضیح میزان انباشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی کشورهای گروه 7 در برخی کشورهای منتخب در حال توسعه در بین سال های 2006 تا 2019، استفاده شده است. برآورد مدل نشان از آن دارد این دو متغیر در بلند مدت تأثیری معنادار بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی دارند. همچنین ضریب برآورد شده برای متغیر شباهت آراء بزرگ تر از ضریب برآورد شده برای شاخص لیندر است، لذا می توان دریافت که شباهت در سیاست خارجی نقش مهم تری در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی ایفا می کند. لذا ایجاد و ارتقاء پیوندهای اقتصادی با کشورهای همسو می تواند اثرات مثبتی بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی داشته باشد.Comparison of the Effects of Political Decisions in the United Nations General Assembly and Economic Decisions on the Attraction of Foreign Direct Investment in Developing Countries
This statement that "capital is the most important driving force for growth and subsequent economic development in countries" can be considered universally accepted by all economists (regardless of economic school of thought). As a result, all models of growth and economic development have been developed based on the accumulation of capital. Therefore, this question arises: How is it possible to strengthen the production structure and apply advanced technologies in countries that are facing a lack of capital? In this regard, researchers have shown great interest in foreign direct investment as a cover for the lack of capital in countries. Foreign direct investment is a type of investment that includes long-term relationships in which an economic unit in one country controls and benefits from a business unit in another country. Various studies indicate that successful countries in attracting FDI can provide the necessary conditions for positive future for multinational companies (as the most important players in the field of foreign direct investment). Furthermore, one of the main motivations for developing countries to attract foreign direct investment is mentioned as transferring and acquiring the necessary technologies to improve the productivity of domestic enterprises.
However, what leads to the attraction of this type of investment in developing countries (as the main applicants for capital and technological inputs) has always been a challenging issue. Some thinkers mainly focus on economic variables (such as economic openness, infrastructure availability, developed financial markets, etc.), while others do not find them sufficient and rely on non-economic factors, mainly derived from political science and international relations. According to them, the economic actions of individuals and companies are influenced by international political alignments, and therefore achieving economic development is only possible within this framework. This issue has become important in recent years with the popularization of the use of sanctions (meaning the use of economic tools to change the political behavior of a country) among the great economic powers.
تبلیغات
