بررسی مقایسه ای قصد و اراده ارتکاب جرم و گناه در فقه جزا
آرشیو
چکیده
قصد و اراده ارتکاب جرم و گناه از موضوعات محل بحث و اختلاف نظر در فقه جزا است. بر همین اساس هدف مقاله حاضر بررسی این سؤال مهم است که قصد و اراده ارتکاب جرم در مقایسه با ارتکاب گناه در فقه جزا چگونه بوده و رویکرد فقه جزا در این خصوص چگونه است؟ این مقاله نظری بوده و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و به صورت کتابخانه ای به بررسی سؤال مورد اشاره پرداخته است. یافته ها بر این امر دلالت دارد که قصد ارتکاب جرم قابل مجازات نیست. قصد ارتکاب جرم در جزای اسلامی به دلیل این که به مرحله فعلیت نرسیده، مطابق دیدگاه اکثر فقها و حقوق دانان مجازاتی به آن تعلق نمی گیرد، چون کیفر به فعل و عمل تعلق می گیرد. قانون مجازات اسلامی ایران نیز از همین اصل تبعیت کرده است و برای قصد ارتکاب جرم مجازاتی را پیش بینی نکرده است. میان جرم و گناه در فقه جزا رابطه عموم و خصوص من وجه وجود دارد، بدین معنی که می توان گفت بعضی گناهان جرم هستند، مانند زنا. بعضی گناهان جرم نیستند، مانند دروغ و غیبت. بعضی جرم ها گناه هستند، مانند شرب خمر. در عین حال بعضی جرم ها گناه نیستند، مانند جرایم خطایی محض؛ نتیجه این که تعالیم مذهبی فراتر از قوانین موضوعه بشری است و حاکم و داور خدا و عدالت اوست و همچنین نیروی وجدان که آفریده خداوند و به عنوان دادگاه درونی است.Comparative Study of Intent and Will to Commit a Crime and Sin in Criminal Jurisprudence
The intention and will to commit a crime is one of the topics of debate and disagreement in criminal jurisprudence. Based on this, the purpose of this article is to examine this important question, what is the intention and will to commit a crime compared to committing a sin in criminal jurisprudence and what is the approach of criminal jurisprudence in this regard? This article is theoretical and has investigated the mentioned question using descriptive analytical method and library. The findings indicate that the intention to commit a crime is not punishable. The intention to commit a crime in Islamic punishment is because it is not punished at the stage of actualization according to the opinion of most jurists and jurists, because punishment is assigned to action. Iran's Islamic Penal Code has also followed the same principle and has not provided punishment for the intent to commit a crime. Between crime and sin in criminal jurisprudence, there is a relationship between the public and the private. This means that it can be said that some sins are crimes, such as adultery. Some sins are not crimes, such as lying and backbiting. Some crimes are sins. Like: Drinking wine. At the same time, some crimes are not sins. Such as: Purely wrongful crimes. The result is that religious teachings are beyond the laws of human subjects and the ruler and judge is God and His justice, as well as the power of conscience, which is created by God and acts as an inner court.
تبلیغات
