آثار حقوقی هنجارهای آمره: آن کس که جعبه پاندورا را گشود آیا به پیامدش فکر نمود؟
آرشیو
چکیده
نگارش این نوشتار کوششی است برای شرکت در یک گفتگوی علمی همچنان رایج پیرامون آثار نهفته هنجارهای آمره. برای رسیدن به هدف دلخواه، این گونه می انگاریم که هنجارهای آمره بی گمان در حقوق موضوعه بین المللی تأسیس شده اند. بر پایه این ادعا، چنانچه آثار هنجارهای آمره را به همان مواردی که در کنوانسیون وین 1969 میلادی شرح داده شده منحصر کنیم؛ باز هم مفهوم قواعدآمره از آن چیزی که شارحان آن می پنداشتند، فراتر می رود. چرایی آن تا اندازه ای بر آمده از نیروی نهفته ای است که این مفهوم از آن برخوردار است و چرایی دیگر، ساختار معمولاً پیچیده هنجارهای حقوقی است. در واقع، در نوشتار پیش ِرو استدلال شده که اگر وجود حقوق بین الملل آمره را به همراه پیامدهای منطقی اش بپذیریم، طولی نخواهد کشید که بیشتر کنشگران پهنه بین المللی آثار غیرقابل قبول آن را شاهد خواهند بود. مقصود این نوشتار آن است که اعتبار این گزاره را که اصل منع توسل به زور نمونه ای از یک هنجار آمره مورد اشاره در بیشتر متون حقوقی است، اثبات کند. دومین هدف این نوشتار، بازگردانی توجهات به پرسشی است که به نظر می رسد برای گفتگوهای آینده واقعاً اهمیت دارد؛ این که چگونه باید آثار قواعدآمره را محدود کرد؟ آن کس که جعبه پاندورای قواعدآمره را گشود، مشخصاً ارزیابی کاملی از پیامدهای آن در مجموع برای حقوق بین الملل نداشت. اکنون چه چاره ای می توان برای این وضعیت اندیشید؟The Effect of Jus Cogens Norms: Whoever Opened Pandora’s Box, Did You Ever Think About the Consequences?
This article contributes to the ongoing scholarly debate on the possible effect of jus cogens norms. For the purpose of the article, it is assumed that peremptory norms certainly exist in positive international law. According to the argument, even if we limit the effects of jus cogens norms to those described in the 1969 Vienna Convention, the jus cogens concept takes us farther than most commentators seem to realize. This is due partly to the power potential invested in the jus cogens concept, and partly to the intricate structure typical of legal norms. In fact, as argued in this article, if we take the existence of peremptory international law to its logical consequence, it will carry too far: most actors in the international arena will consider the effects unacceptable. Using as an example the jus cogens norm most often referred to in the literature –the principle of non-use of force– it is a purpose of the present article to establish this proposition as valid. A second purpose is to attract attention to what appears to be the really crucial question for further discussion: How should the effects of jus cogens be limited? Whoever opened the Pandora’s Box that once contained the jus cogens concept obviously did not fully realize the consequences that this would have for international law in general. How can this situation be remedied?
تبلیغات
