آرشیو

آرشیو شماره ها:
۷۳

چکیده

ایران در بخش انرژی و محیط زیست با مشکلاتی مانند اتلاف انرژی، هدررفت منابع نفت و گاز، نابودی پوشش گیاهی، خاک و پهنه های آبی روبه رو است که هزینه های سنگینی برای کشور در بر دارد. از سوی دیگر همکاری بین المللی برای کاهش گازهای گلخانه ای و پیوستن به توافقنامه اقلیمی پاریس یکی مسأله اساسی برای کشور است. اما ایران حتی بدون پیوستن به این توافقنامه برای حفظ منابع طبیعی و کاهش هزینه های بخش انرژی خود ناچار به بهینه سازی تولید و مصرف انرژی و حفاظت از محیط زیست است. این مقاله با روش توصیفی و تحلیل حقوقی به بررسی این نکته می پردازد که چگونه میان اقدامات خودخواسته ایران در بهینه سازی انرژی و حفاظت از چاهکها و تعهدات توافقنامه اقلیمی پاریس در مقابله با تغییرات اقلیمی همگرایی وجود دارد و اینکه تا چه اندازه بهره گیری از این همگرایی در جهت همکاری برای تحقق اهداف این توافقنامه و منافع ملی کشور ضرورت دارد.

Convergence of Iran’s actions with the reduction and mitigation obligations of Paris Agreement

Iran is facing challenges in the energy and environmental sectors, such as energy wastage, depletion of oil and gas resources, destruction of vegetation, soil, and water bodies, which impose significant costs on the country. On the other hand, international cooperation to reduce greenhouse gas emissions and acceding to the Paris Agreement is a fundamental issue for the country. However, even without joining this Agreement, Iran is compelled to optimize energy production and consumption and protect the environment in order to preserve its natural resources and reduce the costs of the energy sector. This article, recruiting a descriptive method and legal analysis, examines how Iran's self-initiated actions in energy optimization and protection of natural carbon sinks are aligned with the reduction and mitigation commitments of the Paris Agreement in addressing climate change, and to what extent the utilization of this alignment is necessary for cooperation in achieving the objectives of this Agreement and the country's national interests.

تبلیغات