بررسی تطبیقی مقاصد گردشگری استان های اردبیل و آذربایجان شرقی بر اساس شاخص های چرخه حیات گردشگری
آرشیو
چکیده
بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه از فعالیت های گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. این در حالیست که رویکرد چرخه تکامل حیات مقاصد گردشگری می تواند چارچوب مناسبی را به منظور درک مناسبات حاکم بر فعالیت های مقاصد گردشگری و برنامه ریزی تحول آنها به منظور نیل به گردشگری پایدار فراهم نماید. این پژوهش می کوشد ضمن معرفی مدل تلفیقی آلن-باتلر (چرخه حیات گردشگری پایدار)، روستاهای هدف گردشگری استان آذربایجان شرقی و اردبیل را از منظر تکامل چرخه حیات گردشگری پایدار مورد ارزیابی قرار دهد. این بررسی از نوع مطالعات کاربردی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش تحلیلی-توصیفی انجام گرفته است. و برای تجزیه و تحلیل آنها از مدل چرخه حیات گردشگری آلن باتلر استفاده شده است. حجم جامعه نمونه در این تحقیق تعداد 176 خانوار برآورد شده است و گزینش جامعه میزبان برای پرسشگری با روش تصادفی سیستماتیک و گزینش جامعه گردشگر و بازدیدکننده به روش تصادفی ساده می باشد.. نتایج این بررسی نشان می دهد که مقاصد هدف گردشگری غالبا در مراحل اولیه سیکل گردشگری قرار گرفته اندو هنوز با ویژگی های مقاصد دارای ثبات و پایدار فاصله قابل توجهی دارند. اگرچه دو روستای مقصد اونار و کندوان با روندی بهتر در مرحله توسعه قرار گرفته اند. پیشنهاد اصلی برای روستاهای واقع در مرحله مداخله و درگیری بر مشارکت جامعه محلی و گسترش زیرساختهای گردشگری معطوف شده و برای روستاهای واقع در مرحله توسعه نیز تنوع و ارتقا کیفی خدمات از جمله راهکارهای پیشنهادی است.واComparative study of tourist destinations in Ardabil and East Azerbaijan provinces based on tourism life cycle indicators
Ardabil and East Azarbaijan provinces are among the provinces where a significant part of their population and economy are mixed with villages and villagers, and from this point of view, there are many similarities between their historical, socio-cultural, economic and environmental aspects. The rural areas of these provinces, despite their very high natural, economic, social and cultural capabilities, face widespread deprivation, cultural poverty and rural emigration. Meanwhile, the tourism sector has the necessary potential capacities for rural revitalization in the investigated provinces. It is worth pondering that the planning system governing tourism activities in these provinces lacks a specific approach. For this reason, the main problem of the upcoming research is to identify the place of rural tourism in the target villages of tourism in Ardabil and East Azarbaijan provinces in the life cycle of tourism and develop a suitable methodology for planning their development. The present research has been conducted as a comparative study and in a descriptive-analytical method. The area studied in this research includes the villages of Zenuzagh, Kandavan and Ashtabin in East Azarbaijan province and the villages of Gazaj, Alvars and Oonar in Ardabil province. To determine the sample size, Cochran was used first and the size of the sample population is estimated to be 175 households. The method of selecting data from the local community is systematic random and from tourists randomly.According to the results obtained from this model, the studied villages are in different stages of sustainability. The available information shows that the villages of the study area are at the average sustainability level from the point of view of tourism, and the ecosystem welfare index and the human welfare index are also at an average level.