Historical Semantics of the Concept of Satan in the Sacred Texts of the Torah, Gospel, and Quran
منبع:
Journal of Interreligious Studies on the Qur'an and the Bible, Vol. 1, No. 1, Spring and Summer 2024
حوزه های تخصصی:
شماره صفحات:
۲۱۸ - ۲۴۶
دریافت مقاله
 
تعداد دانلود  : 
۱۹
آرشیو
چکیده
Semantics in time (historical) is one of the lexical semantic methods in the holy texts, which by identifying the components of the word, examines the specific concept throughout history and shows its evolutions, ups and downs. The concept of Satan has changed throughout history and has a long-standing connection with the holy texts. The use of the word "devil" in Pishatohid is related to concepts such as evil, jinn, evil spirits, which are intertwined with the function of evil and filth. In the Abrahamic religions of Christianity, Judaism and Islam, Satan was recognized as a creature from the fallen divine position. The lexical application of this concept in the holy texts, with various characteristics of intelligent, experimental, benevolent, concrete and abstract dual status, indicates the interaction of the believers of these texts with heterogeneous civilizations and its metamorphosis. In the meantime, the Qur'an tells a special meaning of the devil with a systematic narrative in a special discourse. This research with a descriptive-analytical method, based on the application of action, expresses the transformation of the concept of Satan in the narration of the Torah, the Bible and the Holy Quran with a historical method (in time).معناشناسی تاریخیِ انگاره شیطان در متون مقدس تورات، انجیل و قرآن کریم
معناشناسی درزمانی (تاریخی) از روش های معنایی واژگانی در متون مقدس است که با شناسایی مؤلفه های واژه، مفهوم مشخص را در درازای تاریخ بررسی و تطوّرات، فراز و نشیب های آن را نمایان می سازد. پنداره شیطان در گستره تاریخ دچار دگرگونش بوده و با متون مقدس پیوندی دیرین دارد. کاررفت واژه شیطان در پیشاتوحید همبسته با مفاهیمی چون شر، جن، ارواح خبیثه است که با کارکرد شرارت و پلیدی در هم تنیده است، در ادیان ابراهیمی مسیحیت، یهودیت و اسلام، شیطان از جایگاه الوهی سقوط یافته به عنوان مخلوق بازشناسی شد. کاررفت واژگانی این مفهوم در متون مقدس، با ویژگی های گوناگون باهوش، آزمایشگر، خیرخواه، وضعیت دوگانه انضمامی و انتزاعی حکایت از تعامل معتقدان این متون با تمدن های ناهمگون و نحوه دگردیسی آن دارد. در این بین قرآن با روایت نظام مند در گفتمانی خاص معنای ویژه ای از شیطان بازگو می کند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، برپایه کاربست کنشی، واژه شیطان را در روایت تورات، انجیل و قرآن کریم با روش تاریخی (در زمانی)، دگردیسی مفهوم شیطان را خوانش می کند.