پهنه بندی بوم شناختی و تعیین الگوی فضایی کشت محصولات زراعی و باغی در سطح منطقه 3 آمایش کشور (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پهنه بندی بوم شناختی کشاورزی، فرآیندی است که یک منطقه جغرافیایی با توجه به شاخص های اقلیمی و زمینی به نواحی یا پهنه های همگن برای کشاورزی تقسیم می شود. درواقع، پهنه بندی بوم شناختی کشاورزی به معنی به کارگیری اصول بوم شناختی جهت مدیریت یک نظام کشاورزی پایدار است. وجود تنوع محیط جغرافیایی در یک منطقه، ضرورت پهنه بندی بوم شناختی را بیشتر نمایان می سازد. هدف اصلی پژوهش حاضر پهنه بندی بهینه بوم شناختی و تعیین الگوی فضایی کشت محصولات زراعی و باغی در سطح حوزه های آبریز منطقه 3 آمایش کشور است. نوع پژوهش حاضر، کاربردی- توسعه ای و روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. داده های مربوطه از شرکت مدیریت منابع آب ایران، سازمان زمین شناسی کشور و سازمان هواشناسی کشور جمع آوری شده و جهت تحلیل از سیستم اطلاعات جغرافیایی و تحلیل سلسله مراتب استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد منطقه 3 کشور ازنظر شاخص های بوم شناختی بسیار متنوع است. این منطقه به لحاظ بوم شناختی دارای پهنه های مختلفی بوده و این پهنه ها دارای ویژگی های خاصی است که هرکدام را از دیگری به لحاظ محدودیت ها و فرصت های فعالیت های باغداری و زراعت مجزا می کند. این پهنه ها عبارت اند از "پهنه تغییر الگوی غالب کشت و سیستم آبیاری"، "پهنه تثبیت گیاهان صنعتی و باغات"، "توسعه غلات، حبوبات و باغات دیم"، "توسعه دانه های روغنی و باغات گرمسیری" و "توسعه اگریتوریسم و باغات ارگانیک". به طورکلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که مناطقی که دارای تنوع طبیعی و محیطی زیادی هستند بهترین روش برای بهره برداری از منابع طبیعی و کاهش اثر فعالیت های باغداری و زراعت، تعیین پهنه های بوم شناختی و تعیین الگوی فضایی کشت است؛ به طوری که تعیین الگوهای فضایی کشت در تعیین کشت نوع محصولات غالب باغی و زراعی در هر پهنه کمک شایانی می کند.Ecological Zoning and Determination of cropping and Orchard Spatial Pattern in the Region 3 of Iran
Agroecological zoning is a process that divides a specific territory according to climatic and environmental indicators into homogeneous zones for agriculture. Essentially, agroecological zoning involves applying ecological principles to the management of sustainable agricultural systems. The diversity of the geographical environment in a region further emphasizes the need for ecological zoning. The primary objective of this study is ecological zoning and delineating the spatial patterns of cropping and orchards in the watersheds of region 3. The research falls under the category of applied-developmental research, with a descriptive-analytical research method employed. Relevant data have been gathered from the Iran Water Resources Management Company, the Geological Survey of Iran, and the Meteorological Organization of Iran. Geographic information systems and hierarchical analysis have been utilized for analysis. The results indicate that the three regions of the country exhibit significant diversity in terms of ecological indicators. Ecologically, this region comprises distinct zones, each with unique characteristics that differentiate them in terms of constraints and opportunities for horticultural and agricultural activities. These zones include the "zone of changing the dominant pattern of cultivation and irrigation systems," the "zone of stabilization of industrial plants and gardens," the "development of cereals, legumes, and rainfed gardens," the "development of oilseeds and tropical gardens," and the "development of agritourism and organic gardens." In conclusion, it can be inferred that in areas with substantial natural and environmental diversity, determining ecological zones and establishing spatial cultivation patterns is the most effective approach for resource utilization and mitigating the impacts of horticultural and agricultural activities. By determining spatial cultivation patterns, it becomes easier to identify the predominant types of orchards and agricultural crops suitable for each area.
تبلیغات
