La relecture de Mondo de J.-M. G. Le Clézio: Pour une écopoétique littéraire (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
La littérature contemporaine se tourne à la fin de XXe siècle vers de nouvelles formes littéraires axées principalement sur les préoccupations environnementales; un imaginaire écologique en rapport avec la nature s’éclore, une sorte de retour à l’authenticité qui met l’environnement au-devant de la scène. Le milieu naturel occupe de plus en plus l’imaginaire littéraire et s'oriente vers un nouveau rapport avec la nature environnante qui constitue une des préoccupations principales des auteurs contemporains, y compris celle de Le Clézio(1940).Ce dernier représente à travers Mondo (1978) un imaginaire littéraire où l’environnement naturel s'affiche comme une préoccupation majeure; l'auteur s'applique à y décrire le parcours évolutif d’une jeunesse perdue qui mène à une lutte conflictuelle entre l’homme et la civilisation. Alors dans le cadre d’une étude descriptive et analytique, cette recherche s’est fixé comme ambition, une fois définie l’écopoétique, de faire ressortir l’importance d'une analyse écopoétique de "Mondo" et tente une approche de ce récit du point de vue de l’écopoétique, en étudiant les éléments constitutifs de la nature (la mer, la montagne, la colline, etc.), tout en cherchant à en extraire la description et la narratologie comme le noyau primitif de l’écriture le clézienne. Les résultats de la présente recherche laissent à penser que Le Clézio, s'érigeant en défenseur de la nature et des cultures minoritaires, fait une large place à la thématique écologique dans cette nouvelle.بازخوانی داستان کوتاه موندو از لوکلزیو، بر اساس دیدگاه نقد اکوپوئتیک (بومگرا)
در اواخر قرن بیستم، ادبیات معاصر به سمت و سوی شکل های نوین ادبی روی آورد که عمدتاً بر دغدغه های زیست - محیطی متمرکز بود. تخیل زیست محیطی در رابطه با طبیعت شکل گرفت و ما شاهد نوعی بازگشت به اصل بودیم که زیست بوم را مرکز توجه قرار داد. طبیعت بیش از پیش تخیل ادبی را به خود اختصاص داده و به ایجاد رابطه ای جدید با محیط پیرامون منجر شده است که یکی از دلمشغولی های اصلی نویسندگان معاصر از جمله ژان ماری گوستاو لوکلزیو (1940) را تشکیل می دهد. موندو (1978) یک داستان تخیلی ادبی است که محیط زیست، مضمون و درون مایه اصلی آن را تشکیل می دهد، رمانی که منعکس کننده دغدغه های لوکلزیو است؛ نویسنده در خلال آن می کوشد تا سیر و سلوک نوجوانی طرد شده از اجتماع و تقابل شدید بین انسان و محیط را نشان دهد. از این رو، این پژوهش، پس از تبییین مفهوم اکوپوئتیک (نقد بومگرا)، در صدد بوده است تا در چارچوب یک مطالعه توصیفی و تحلیلی، به بررسی مضمون محیط زیست دررمان «موندو» پرداخته واز منظر اکوپوتیک به این روایت بپردازد. تجزیه و تحلیل عناصر تشکیل دهنده طبیعت (دریا، کوه، تپه و غیره)، وصف و روایت شناسی آنها به عنوان هسته نخستین نوشتار لوکلزیو، هدف اصلی این جستار است. نتایج حاصل از این تحقیق حکایت از آن دارد که لوکلزیو با معرفی خود به عنوان مدافع طبیعت و فرهنگ اقلیتهای قومی، اعتبار خاصی به موضوع زیست محیطی در این داستان کوتاه بخشیده است.