محبت و معرفت در آثار غزالی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
محبت و معرفت یکی از مهم ترین درون مایه های فرهنگ اسلامی و ادبیات عرفانی بوده و در آثار بزرگان ادب و عرفان بازتاب های گوناگونی داشته است. امام محمّد غزالی طوسی، یکی از مشهورترین دانشمندان اسلام و ایران در قرن پنجم است که در آثارخود به ویژه در کیمیای سعادت و احیاء علوم الدین به خوبی ازآن استفاده کرده و دیدگاه های نوی را ارایه داده است. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل جایگاه عشق و معرفت در آثار غزالی با روش پژوهشی توصیفی- تحلیلی نگارش شده است. یافته های مقاله نشان می دهد که غزالی در باب محبت به ندرت از واژه عشق استفاده می کند و محبت را به عکس اغلب عارفان و طرفداران مکتب عرفانی بر عشق ترجیح می دهد. معرفت در آثار وی اعم ازحسی، عقلی و شهودیست هر چند که تنها راه وصول به کمال و حقیقت را معرفت شهودی می شناسد سو برای رسیدن به معرفت شهودی، تلاش و مجاهدت و تزکیه نفس سالک را ضروری می داند.Love and Knowledge in the Works of Ghazali
Love and knowledge have been one of the most important themes of Islamic culture and mystical literature and have had a variety of reflections in the works of the great politicians and mystics. Imam Mohammad Ghazali Tusi, one of the most famous scholars of Islam and Iran in the fifth century, has made good use of it in his works, especially in the al-Qadiyyah of bliss, and has provided new insights. The purpose of this article is to analyze the place of love and knowledge in al-Ghaz’s works in this descriptive-analytic study. Knowledge in works, both sensory, intellectual, and Judaism, though the only way to attain perfection is to know intuitive knowledge, and to attain that intuitive knowledge, it requires the effort and cultivation of the seeker's soul .
تبلیغات
