عطار نیشابوری شاعر عارفی است که در تمام آثارش در پی تفسیر و توضیح مبادی ومسایل عرفانی است و چون بسیاری از شاعران، از باورهای خرافی در آثارش بهره گیری کرده است، نگارنده در پژوهش حاضر، به بررسی شیوه های بهره گیری های وی در منطق الطیر می پردازد و می کوشد با تبیین این جلوه ها، نگاه عرفانی عطار را از این پدیده ها مشخص سازد، روش تحقیق دراین پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی از نوع کیفی است، یافته های تحقیق نشان می دهد با وصف اینکه منطق الطیر عطار بر اساس اندیشه عرفانی شکل گرفته از باورهای عامه غافل نبوده و به مانند همه مضامین دیگرش نگاه عرفانی به موضوع از باورهای خرافی و عامیانه دارد و برای رسیدن به مقاصد عرفانی و سیرالی الله، وصال و شناخت حق؛ از هر وسیله ای در گفتارش مدد می جوید