آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۵

چکیده

هدف: این پژوهش باهدف مقایسه اثر بخشی آموزش گروهی شناختی- رفتاری  با واقعیت درمانی  گروهی بر کودک آزاری مادران و کیفیت زندگی کودکان انجام شد. روش: طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و حجم نمونه 34 کودک به همراه مادرانشان در دو گروه آزمایشی واقعیت درمانی، شناختی رفتاری و گروه کنترل بود.مادران گروههای آزمایشی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش های شناختی رفتاری و واقعیت درمانی را دریافت نمودند. ابزارهای استفاده شده شامل مقیاس کودک آزاری با پنج بُعد جسمی، جنسی، عاطفی، غفلت و سوء تغذیه (محمدخانی،2010) و پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان دارای پنج عملکرد فیزیکی،اجتماعی،شناختی و هیجانی(فکس و همکاران، 2000) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و آزمون بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیلها حاکی از کاهش معنی دار (05/0>P) میزان کودک آزاری مادران بعد از مداخلات در هر دو گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل بود. همچنین نمرات کیفیت زندگی کودکان در هردو گروه آزمایشی بعد از مداخلات نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر دو روش واقعیت درمانی و شناختی-رفتاری در کاهش کودک آزاری و بهبود کیفیت زندگی کودکان موثر هستند.

Comparision the Effectiveness of Group Cognitive-Behavior Training and Reality Therapy on Mother’s Child Abuse and Quality of Life in Preschool Children

Purpose: The aim of this study was to comparision the effectiveness 0f group cognitive-behavior training and reality therapy on mother’s child abuse and quality of life in preschool children. Methodology: the research design was quasi-experimental with pre-test and post-test with control group.the sample size was 34 children and their mother were selected based on multi stage sampling. They were randomly put into reality therapy, cognitive-behavior and control group.mothers in expremental group recived cognitive-behavior and reality therapy training for eight 90 minut seasons. The child abuse scale includes dimentions of psysical,sexual,emotional,neglect,malnutrition(mohammad khani,1990),quality of life questionnaire includes functions of physical,social,emotional,cognitive(fakkes & et al,2000) were used in this study. Findings: the data was analysed by covariance and bonfroni,s test.the findings of this study showed that group reality therapy and cognitive-behavior training had positive effect on reduction child abuse and improvement quality of life in both group who recived intervention in comparision to control group in the post-test. Conclusion: according to the results, both reality therapy and cognitive therapy can be applied to increase child abuse and effect on quality of life in children.

تبلیغات